карактер (имн.) - во (предл.)

Како некогашен сорбонски дипломец, одличен познавач на францускиот, шпанскиот и другите романски јазици, тој, всушност, не се прокламираше како застапник на чистењето од опасните турцизми, туку едноставно бараше патишта како да се обезбеди иднината на потомците, како да се обезбеди најдобриот можен систем на нивното воспитување, да се формираат нивните карактери во неизвесните и секогаш променливи балкански времиња, како да живеат со јасен и здрав јазик, без нагризувачки примеси од минатото.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Освен тоа, сочу­вани се словенски текстови напишани со скандинавски руни.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Интересно соопштение за приме­ната на фонетско писмо со азбучен карактер во ареалот на источните Словени е содржано во поглавје VIII дел 15 на панонското житие на Кон­стантин-Кирил Философ.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Нема соменние, оваа диверзија, како што спомнавме, прва од таков карактер во Македонија, имала силен и невообичаен ефект и кај властите и кај оние што за тоа дознале.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Црвенкапа и трите прасиња чинам спаѓаат во најнедепресивните карактери во богатото светско литературно наследство.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
И не беше лошо... ти велам, Глушо, ти човеку- сцена, ти што ускладуваш четири (?!) карактера во себе, не беше воопшто лошо да се фура тој секогаш отворен за хемиски експиријанси „Дрогераш“...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)