камшик (имн.) - на (предл.)

Кога им се качија на коњите за да заминат во манастирот, коњите под нив гореа од жештина и испуштаа пареа, недоодморени од силното јавање, од силното опкршување низ селото терани бесно од камшикот на прислужникот Геро.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Се сврте. Астиномот и натаму ритмички удираше со камшикот на левата дланка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кучето го напушта коренот на оградата потерано од камшикот на студот.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
„Во моето кнежество“, објаснува Поетот, „прачките за камшици на Владарот и неговите слуги се изгорени“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)