И така со нашите камиони во пристаништето во Драч прво ги пренесовме ранетите.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Тие, како добрите, сигурно, по сите битки и дуели, ја добиваа војната и ги врзуваа лошите Команчи за столбовите на срамот, односно за вратите од оној камион во бившата гаража на „Бетон“.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Бевме бутнати во временска празнина, црна дупка каде што времето умира. Едноставно, не постои.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Тука покрај куќата на бабата помина еден голем камион во кој беа товарени жртвите.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)