Хеликоптер со камера во клунот мора да ја следел во височината и имаше многу аплауз од партиските седишта, но една жена долу во проловскиот дел од салата ненадејно почна да крева врева и да вика дека тие не смееле да го прикажуваат пред децата, не требало, не е во ред пред деца сѐ додека полицијата не ја истурка надвор мислам дека нешто ѝ се случило, никому не му е гајле што велат проловите типична проловска реакција тие никогаш...“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Бидејќи елементарната кинестетичност е условена од природата на медиумот, Ворхоловото сликање на неподвижен објект со неподвижна камера во траење од осум часа може да биде доживеано како исмевање на основните атрибути на филмот, а Empire како најконцептуален филм некогаш снимен, или пак како најдоследно спроведен реализам.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Инцидент може да се нарече ситуацијата кога фиксираната камера во Vinyl падна од постолјето и беше вратена на место, а снимањето продолжи.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Движењето на неговите мускули и реакциите на нервниот систем, мерени од соодветни медицински направи, е поврзано со жива сликовна/графичка и звучна претстава на мониторите и MIDI музичките инструменти, такашто неговата со технолигијата забрзана, набљудувана, стимулирана (и со тоа дијалошка) екстатичност, инсценирана во перформансот (во своите последни перформанси употребува и робот со камера во „главата” која истовремено го снима), визуализира и произведува звучни ефекти.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Кинестезијата во овој случај е заснована на преминувањето на дента во ноќ (и во кулминацијата на филмот, на палење на светлата на зградата) со повремено прелетување на птици, движење на облаци, како и со видливи промени на филмската лента.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Низ неговиот перформанс, се чини, како Jean Baudrillard да ја развивал својата мисла за приклученоста на телото и за протетскиот сензибилитет; Stelarc е со 100 и повеќе метри кабел приклучен на различни апаратури, исто така електронските додатоци го спојуваат во нова, да ја наречеме франкенштајновска целина, неговото, со додаток на трета електронска рака крајно артифицелно тело.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Развојот на сижето условуваше и развој на глумата.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Нивниот минимализам ја предизвикува реакцијата на публиката.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Улога на камерата Улогата на камерата во Ворхоловите филмови е радикално променета во однос на нејзината конвенционална употреба: таа веќе не се сфаќа како неопходно објективна направа што ги бележи субјективните замисли на творецот.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Уште во автобусот беше забележана од сите со камерата во раце и капата свртена наопаку.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
За да ја скроти неговата љубопитност Ивона ја впери камерата во неговата глава, зумирајќи ги неговите сафирни очи фаќајќи го огнометот на искрите рефлектирани во нивниот сјај.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Се наоѓаме во Холандија.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Момчето мокреше на ѕидот, но девојката цело време го држеше под рака и не го пушташе.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
•Дали Ребека е прв филм во кој се обидовте камерата во возење да ја користите како изразно средство спротивно на монтажата?
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Обично, во секој шпионски филм има многу елементи на насилство, а ние сето тоа го избегнавме.” •Како дојдовте до идеја да го снимите оној долг кадар со камерата во движење за славната љубовна сцена на балконот? •Хичкок: „Чувствував дека љубовниците мора да останат во прегратка, дека ние мораме да им се придружиме.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Меѓутоа, во Америка постојано наидував на тешкотии, па истиот случај се повтори и со Гари, кој всушност е Англичанец.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Окото не смее да го забележува возењето на камерата во количката, освен доколку со тоа возење или со наглото приближување или повлекувањето на камерата не постигнувате посебна цел.“
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Кога некој би ставил камера во главава, тоа би било вистинско реално шоу.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Во завршената сцена на „Гладијатор“, римските легионери, собрани околу мртвото тело на Максимус (кој сепак успеа да одржи импресивен претсмртен говор за правата на поединецот), хорски почнуваат да ја пеат американската химна; камерата во гор-план ги фаќа поединечно нивните лица, благородни и решителни како на членовите на шампионската рагби екипа.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Оваа банкнота припаѓа, без сомнение, на најсилната Империја од постанокот на светот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)