Сиромашката бугарска влада се најде во небрано лозје во македонското прашање: Македонците ја изиграа и ја употребуваа како средство за своите цели, а европејците ја обвинуваа за итрини од коишто таа сиромашката беше далеку.
               
             
           
            
            
              „За македонцките работи“
               од Крсте Петков Мисирков 
              (1903)