ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Доволно навредливо беше изложувањето на сликата на Дик Трејси како уметничко дело од страна на Енди Ворхол.

Агресивната само-експресивна апс­ тракција стана старомодна.

Но уште полошо беше тоа што одредени критичари беа спремни ваквите дела да ги примат како сериозни уметнички дела, меѓу кои и Џин Р. Свенсон од Art News и историчарот на уметност Роберт Росенблум.

Станува збор за стручњаци за типографија, за обликување и произведување на печатарски букви, историчари за натписи (епиграфика) и за ракописи (палеографија), за историчари на уметноста, стручњаци за судска медицина и многумина други што се заинтересирани како за естетските особини на графичкото изразување така и за неговите утилитарни функции (во издаваштвото, огласувањето, картографијата итн.).

Тоа е, како што самиот изјави на собирот на историчари на уметноста минатата година во Courtauld институтот, слика за „гужвите и архитектурата... огромно богатство, блескавост, предмети, светло... еден вид насликана енциклопедија на човековото движење, на материјалните животни задоволства, каде темата е периферализирана“.

Јана Шевчикова е историчар на уметност на Прашката академија за убави уметности. превод: Амелија Панева Art in America; September 1991 okno.mk | Margina #4-5 [1994] 23

Да биде експресивен, драмски историчар на светот?

Тоа дали е „на” или „над” и ден-денес предизвикува расправии, особено меѓу историчарите на уметноста и теолозите.

Познат српски прозен писател, историчар на српската книжевност на XVII–XIX век, стручњак за барокот и за симболизмот, преведувач на Пушкин и на Бајрон, универзитетски професор и член на Српската академија на науките и уметностите од 1991 година.

Првата збирка раскази Железна завеса во 1973 година, по што следат книгите раскази: Коњитњ на свети Марко (1976), Руски ’рт (1979), Нови белградски приказни (1981), Душите се бањаат последен пат (1982).

Не поретко тој нѐ импресионира со својата техничка виртуозност и го привлекува нашето интересирање со своите иновативни експерименти што ја возбудуваат публиката, навредувајќи нѐ со својата безгрижна незаинтересираност за светоста на уметноста и за митската фигура на уметникот.

Неговите експериментални техники и присвојувањето на ортодоксните медии сега се општи места, и никој не се буни премногу ако уметничкото дело е сирово или измешано, сѐ додека уметнковата мотивација е силна и неговата сериозност не се доведува во прашање. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 234

Можеби поради неговата упорна индивидуалност, тој е веројатно не толку игнориран, колку занемарен од критичарите, кураторите и историчарите на коишто честопати им делува „болно еретично“, како што вели Peter Schjeldahl.

Во светлина на обновената уметничка фигурација, се чини дека тој, како добар домаќин на своите современици, го подготви патот за враќање во живот на обидите за синтетизирање и помирување на фигуративната ликовност и експресивната употреба на медиумот - навистина, голем број од Риверсовите платна од 1950-тите и 1960-тите, во контекст на современите слики делуваат фантастично свежо и витално.