име (имн.) - за (предл.)

Швајцарија со години беше водечка во индустријата за часовници, според убавината, прецизноста, долготрајноста - а и денес е ненадминлива ако зборуваме за вистинските механички часовници (нпр. Schaffhaisen). okno.mk | Margina #11-12 [1994] 109
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Изработени од кожа наменета за прошетка низ древниот свет (според името), овие мокасини се погодни за авантуристички типови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ги носеле многумина, од дрводелците- авантуристи во канадските дивини, преку сафари фриковите во фазонот на мачо- мустаклијата од рекламата за Камел, до модерните припадници на џет-сетот кои во морски авантури тргнуваат со своите деветометарски јахти (можеби оттаму и другото име за овие мокасини - бродарици).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Значи, најприродно е народното име за еден народ да се појави кај еден соседен со него народ.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На тие прашања ќе ни одговори крстувањето на човекот и значењето на неговото име за другите и за самиот него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Бидејќи во Турција не се признаваа нации, туку вери, а овие беа олицетворени во признатите автокефални цркви, основањето на Бугарската егзархија го наложи и административното воведување на бугарското име за сите поданици на султанот што се приклучија кон таа единствена словенска православна црква во границите на Турската Империја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Постоеше дури и едно име за тоа, на кое не се сеќаваше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие мрсници се способни на сѐ. Тие, како што може да се види од твојот случај ви ги менуваат имињата за доказ дека вие божем сте Бугари...
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ние - тоа е заменката на повторно пронајдената автентичност, а отсега тоа е име за обврзувачката хомогеност; беше тоа топол простор на братството по оружје, сега е празна падина на која бледнее и се замрзнува јавниот живот; беше тоа раѓање на една заедница самата од себе, сега тоа е исчезнување на секакво растојание, па затоа и на секоја можност за соочување на нејзините членови; беше тоа крик на револт, сега е солилоквиј на моќта.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Нашето случајно недоразбирање појде од добра намера: „Таа“ ми се чинеше адекватно име за женско списание ( имајќи го пред сѐ примерот на „Elle“.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Токму затоа постарите домци измислија посебно име за стрикото Лентеноски, го викаа пустиник на годишните времиња.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Ја оставаше промената на името за новото време, кога очекуваше да добие високо место во партиската хиерархија и власта.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)