име (имн.) - треба (гл.)

Ако постои француски соодветник на, да речеме, Мадона или на Кајли Миног, тоа веројатно ви е Милен Фармер, чие име треба само да се спомене за да разбуди геј- клишеа – иако имево има такво дејство само во Франција, а не другаде во светот – токму како што Далида не им значи многу на геј- Американците, иако е здробен и трагичен лик сличен на Џуди Гарланд и еднакво класична фигура во очите на геј- Французите од една претходна генерација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бедникот, останувајќи беден и лукав до крајот (оти името треба да им одговара на нештата што ги означува), рекол: „Каде го најдовте украдениот плен: во мојата колиба, или под тронот царски?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ми идат така имиња: едно ќе излезе, а друго ќе ми застане пред него. „Името треба да е претстава за неговото лице, за неговата личност, велеше Никифор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега, во чие име требаше да цркнат сите кози? Козите на сите!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
При посетата на Јапонија, во почетокот на шеесеттите, името требало да му се напише според јапонската азбука, која се заснова на Поими и Предмети. Hundertњasser не даваше потешкотии, а Friedrich го напиша со идеогра­ми­те за „мир“ (friede) и „царство“ (Reich).
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)