Непрекинувана од други звуци, таа песна само уште повеќе ја потенцираше големата тишина и далечната осама, чувството на носталгија, на тага, од кое, ноќум, еве, не може да се одбрани ни еден градител како мене, ни еден копач на бунар, водач на маска, дури и кога големата идеја веќе се овенчува.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Мислам дека денес живееме во многу покомплексен медиски свет и толку поедноставените идеи веќе не функционираат, иако и понатаму постојат причини за развој на радикалната медиска критика.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)