Ако она што на крајот го открива културната практика на машката хомосексуалност за природа на машкиот геј-субјективитет е колку многу излегува дека личи на оној куп популарни и псевдонаучни карикатури, воопшто не е никакво изненадување тоа што толкумина геј-мажи не би сакале да имаат ништо со геј-културата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сакав на Хелен Голдбаум да ѝ го покажам пасошот на непознатата личност чијашто идентификација и животна приказна ја добив на едно трето, сосем неочекувано место.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
И не е тоа чудо: „женствената“ идентификација и фиксацијата со мајката ги будат најзадртите клишеа од поп- психоаналитичката хомофобија.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Денеска не сакаат ни да ѝ се приближат на таа тема.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Можеби во таа геометрија има скриена симболика.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Си беше еднаш едно време кога геј-мажите ги биеше глас дека не можат да зборуваат за ништо друго освен за мајките.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)