Ништо од огледот за Калвино: по цел ден посети, сркање, кафиња, преџвакување исти разговори, зјапање во ТВ.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
По неколку години лежење и зјапање во височина, туѓ меѓу свои, одамна веќе без родители и пријатели човекот најпосле станал и тетеравејќи се на ослабнатите нозе викнал -Сега знам како се лета!
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
На телевизија прикажуваат некој стар тореадор кој на следбениците им вели дека претераното зјапање во црвено понекогаш се нарекува полни очи празни раце.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)