змија (имн.) - додека (сврз.)

Неговата бриткост беше клопче на згазната и смрскана змија додека некој глас, далечен и библиски мудар, повторуваше во него тапо и еднолично: се е суета...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Имаше нешто необично што останало за змијата додека лежеше таму на приквечерната светлина, нешто сугерираше на моќниот маѓепснички човек од примитивните времиња што чувствувал за змиите, гуштерите и рептилите за да се заштити и од злото и да ја повика добрата среќа, нешта што тој ги обликувал во слики од сребро и од злато за да ги носи како амајлии и талисмани, па дури и да ги обожава.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)