змејко (имн.) - лежи (гл.)

VI. ... Сега Змејко лежеше оптегнат колку што беше долг на тврдиот дрвен кревет, а сето, преку што само што беше поминал низ сеќавањето, претставуваше само згоразгорен бегол поглед врз сета онаа бездна што ја чуваше во себе за оној човек, што го испрати пред малку во снегот, пред да го мрази.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)