земја (имн.) - ме (зам.)

Кога дупката од плотот му стана тесна, вртеше наоколу, прокопуваше нова дупка и со душкање по земјата ме бараше.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Големата уста на земјата ме прогонува Ѝ застанувам пред портите на Зборот Што ме проголтува Што ме именува Во именка на стравот.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)