ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Кога виделе дека земјата им се поиспостила, а тревата речиси секоја година горела од жешкото сонце, тие намислиле да побараат попогодни места, кои во тоа време ги имало во изобилност.

Ги воскресна, ги оживеа и ги врати назад во Библијата, во благословената земја нивна, стокмена меѓу редовите на Светото писание, зашто на земјата немаше место за нив, зашто земјата им ја испоганиле лажните богоугодници, милениците на мракот и темнината.

Гледаат -земјата им изгледа забрадена во црно.

Како што дождот, паѓајќи на земјата им ги дава на билките нивните особини: на слатките – благост, на опојните – опојност, а на отровните – отров, така и светлината таа, кога влегува во срцата на луѓето, се менува и им дарува моќ според доблестите на срцата.

Освен тоа, сите во Партијата беа длабоко сврзани со врвниот симбол на плодноста – земјата: меѓу нив имаше земјоделци во неколку колена наназад (но не и номади, сточари, кои се космополити по самата вокација, затоа што номадизмот бара чести преселби), или безземјаши, кај кои без разлика што земјата им била национализирана, па станале професори, лекари или инженери, сепак, врската со земјата останала силна.

Меѓутоа, земјата им ја нудела својата удобност, својот сон и својата великодушност на вечна колепка.

Едниот сакал да го надживее противникот, другиот исто така мислел дека ќе се исправи над својата жртва и ќе појде на некој поток да си ја лекува раната со сончеви зраци.

Тука земјата им е полесна и во неа им е исполнета последната желба – да почиваат на своја земја и под свое небо.

Гледајќи се така еден со друг како шетаат ноќе, како зборуваат гласно, како се жалат на несоница, на главоболки, на нервоза - стравот уште повеќе им растеше; добиваа вртоглавици; земјата им се качуваше горе, а небото слегуваше долу: како да лебдеа во облаци; се тетеравеа и се придржуваа да не паднат.