земја (имн.) - го (зам.)

Откако ги изгубиле луѓето, Градиште со земјата го срамниле и го запалиле и на западниот лак на Потковицата, на Коритница, подигнале друга, своја населба.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Со човечки тела во мојата земја го ѓубрат земјиштето, со нив хранат кокошки и свињи, со тела се полнат јами за да може еден ден повторно да никне црното, дебело семе на злото.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Со падот на Османската Империја, како номадска и освојувачка, уште во своите почетоци при освојувањето на арапските земји го накалеми во своето битие исламот, а потоа арапскиот, јазикот на Куранот, како и персискиот, но потоа се урнува и империјата на јазикот, се губи кодот на синтезата на сите јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Мустафа Кемал Ататурк ќе ја објави на 1 ноември 1928 година лингвистичката револуција за да ја замени арапската азбука со латинична азбука.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие најчесто патот за упади и напади на земјата го барале преку морето.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но за кратко: брат ништеше брата и во незнајни и чужди земји го бркаше.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
- Мора да се посочи на големиот углед којшто земјата го има во светот, да речам во меѓународната заедница! - се јави Сашо, неодамна дојден во секретаријатот како завршен студент на економија со просек 9, 27.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Ете, тоа е човекот - грамада, смеа и плачење, борба. А едно грутче земја го надживува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Ова луле е постаро од старецот. Му го оставил татко му.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Можеби сè може да се натрупа во една торба како што тоа одамна со земјата го стори Марко Крале Ги насобра заедно мирисните полиња со многу заборавени гласови; Дивите планини со мртвите векови под нив; Морињата, исплашените острови и рамнодушните риби; И тебе малечка изморена мравко под страшниот товар стопати потежок од тебе; И тебе реко од мојот сон што подмолно ми приоѓаш пред да ме завлечеш во матните; И тебе ништожно дрво на ридот што не се ни наведна да си ги собереш мртвите лисја.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Гробот беше ископан и купот земја го одронуваа мрави и гуштерици.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На земја го испуштија неговите нозе. Јона, човекот мој. 214
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)