земја (имн.) - остане (гл.)

На земјата остана сега веќе засекогаш неподвижниот леш: но лицето веќе не му беше онака скаменето како за време на неговиот мртов живот; беше изобличено со грчот на човечки страв и надеж...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И најпосле нешто се прекина... Старецот во себе слушна пеење и здогледа непрегледна трака како доаѓа и го прекрива целиот свет... Неговата душа заминуваше во нова, непозната сфера на постоење... 80 okno.mk
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Заедно со браќата загинаа или беа заробени и поголемиот број феудалци, па земјата остана без одбрана.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Освен тоа, сите во Партијата беа длабоко сврзани со врвниот симбол на плодноста – земјата: меѓу нив имаше земјоделци во неколку колена наназад (но не и номади, сточари, кои се космополити по самата вокација, затоа што номадизмот бара чести преселби), или безземјаши, кај кои без разлика што земјата им била национализирана, па станале професори, лекари или инженери, сепак, врската со земјата останала силна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На земјата останаа само ситни парчиња на издробено стакло.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Земјата остана изолирана по железнички пат, дури по многу, многу години од северниот дел ќе се изгради пруга која ќе се поврзе со Југославија преку Црна Гора.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)