здив (имн.) - ќе (чест.)

Никнува во спирала околу него, го стега, без здив ќе остане Антуш Крстин.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Пак неговиот здив ќе им ги кине жилите а истинатата крв ќе се згрутчува околу коските и ќе ги морничави.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Погледни ме, со здив ќе ме свиткаш. И не накашлувај се. Ќе ме ничкосаш. - Скромен си. Пуфи Паф. Прескромен.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И се тргале на земјата со сета своја вкочанетост и бушавост, ги извлекувале главите од измитарени јагнешки кожи и со самиот заод го знаеле точниот облик на чудовиштето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)