зграда (имн.) - се (зам.)

Од секоја зграда се урева светлина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Влатко ја кажа вистината. Пред нашата зграда се разделивме без збор.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Се шетам по Петтата Авенија и наеднаш зградите се уриваат како да се од карти...
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Како би му било на Љупчо некој така да му го огрди СТОЈАДИНОТ!?“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Како подлец: демнеш во темнината, скришум излегуваш - и правиш пакост.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
На зградите се развеаја знамињата со кукаст крст.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но кога во почетокот на шеесетите години, тогаш се пуштија границите и едночудо наш народ замина на печалба во Европа и низ светот, дознале дека тоа не е така, дека земјата лежи напуштена и неизорана, а дека зградите се уриваат и нема кој да ги поправи, почнале да се подготвуваат за враќање.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)