звук (имн.) - го (зам.)

И двата звука го славеа името господово, сплотувајќи ги луѓето кои судбински беа врзани да го делат овој животен простор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чудно... кој друг звук го слушна студентот зад овие зборови?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Момчето диригира. Иако се чини, звуците го управуваат него.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Тој едноставно не можеше да ги репродуцира звуците што беа снимени на плочата, затоа што тие звуци го тераа да вибрира силно сѐ додека не се скрши.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Коските со својата тридимензионалност, кои го чинат ушниот отвор, созадаваат ехо, звукот го идентификуваат и пренесуваат брзо до мозокот, во дел од секундата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
А: Но тоа е чудно, нели ?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)