збор (имн.) - секогаш (прил.)

Само она што го немаме при рака пекаме по него: она кое, не по наша волја, ќе ни се измолкне од погледот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Оние што највнимателно ги слушаа неговите зборови секогаш беа тие што и без него почнале да ја разбираат суштината на материјалното – дека тоа човека го заробува наместо да го ослободи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Зборуваме, зборуваме, и во зборовите секогаш ти, па ти, а сестра ти останува некако омаловажена. Но нема да е така.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Му се чинеше како тие зборови секогаш да лебделе во воздухот околу нив двајцата, а мајка му само го чекала најпогодниот миг за да му ги каже.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)