Ќе остане само твојот
метафизички немир
гребнатинките, перцето време
врз тетратките и фреските
продолжениот одѕвон
на зборот
твојот неспокој, и кога сликаш
и кога кршиш!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Како и сѐ друго – и зборот твој во мене се раѓаше И како се обидов да го изговорам твоето име Така гласот ми се скамени на усните.
„Камена“
од Анте Поповски
(1972)