Господи боже, какви тоа обични зборови ние употребуваме.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Како што Дерида вели (4, стр. 26): Без разлика дали се работи за изговорениот или пишаниот дискурс ниеден елемент не може да функционира како знак без упатување на друг елемент кој самиот не е едноставно присутен.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
И ако би го побарале значењето на овие зборови ние само би добиле повеќе зборови.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ете со такви зборови ние треба да се пресметаме.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Ние значи не наоѓаме ништо што засновува значење; само уште зборови (тоа И тоа).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)