збор (имн.) - се (гл.)

Мене не ми е намера теоретско разгледување на посочените прашања и овие зборови се пред и над сѐ искажување на „еден опит“, како што пишуваше мудро и промислено Блаже Коневски.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
За човекот зборовите се повеќе од ортографски слики или фонетска целина, и поради неизбежната лингвистичка конвенција, зборовите како симболи на јазикот, не можат да се одделат од значењето.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Родени таму каде што птиците клукаат аспирини, тие не го разликуваат живото од мртвото. Сѐ им е познато, што и да спомнеш. Твоите зборови се дожд што паѓа в море. (Пиштало)
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Дека хула бесчесна врз зборовите си фрлал и дека за тебе гласовите поважни од зборот се?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А ако е така, ако гласовите поважни од зборот се, зошто ти ми го одзеде името, а не само некој глас од името мое, пречесен господару?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
ИВАН
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И овие чудни зборови се на татко му на Иван. Ги изрече оној ден кога изгледа замина да се сретне со смртта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зборовите се искинати, нејасни, не се разбира кој за кого плаче.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Не случајно се вели дека грдите зборови се „отров“, а добрите „мелем“.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Зборовите се најупорни гласници, а гласовите на мртвите воини се најтажните гласови од сите што ни пристигнувале".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Зборовите се за арч. Само за тоа. Не се шегувам. Постојат такви зборови.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Понекои од нас толку многу ги имаат што без престан ги расфрлаат околу себе.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нејзините зборови се неразбирливи и прилегаат повеќе на изгубени, искинати крикови.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Во празните усти и зборовите се празни, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)