Ги испраќаше без зачуденост во очите присејќавајќи се на нешто сосем неважно, на нешто што го мачеше пред тоа.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
(Можеме да си ја замислиме зачуденоста во неговата насмевка додека ги запишувал овие редови).
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Останаа тука со зачуденост во очите како да не знаат дали воопшто треба да чекаат.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)