замор (имн.) - на (предл.)

Напладне, кога ние децата бевме обземени од игрите во дворот, мајка ми ќе ги собереше последните сили, па од брашното донесено од татка ми, се обидуваше со нови волшепства, со играта на своите прсти, кои како да не го имаа заморот на телото, во пресметувањето со секогаш истото тесто, да ни подготви нов ручек, различен од вчерашниот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Додека заморот на темниот одблесок од бакарниот залез на сонцето не ги совладаше.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Со непочитување го прекршив знакот на замор на моето лице.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)