заминување (имн.) - на (предл.)

Наскоро стекна глупава навика да шета по градот, дури и наутро. Маргина 37 75
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тешко некој сега да можеше да го препознае: по заминувањето на семејството, лицето потполно му беше променето, стекнувајќи морничав, формиран неземски израз. Маргина 37 75
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сепак по заминувањето на турците и покрај сѐ, мораше да се направи нешто слично на свадба.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Го следевме движењето на луѓето, старите пајтони, боите на големиот пазар, вечното заминување на реката.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тие негови патувања поради кои остануваше сама, можеше дури и да ги разбере, но заминувањата на најстариот син тешко можеше да ги прифати.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во Палестина, во земјата на предците, во Erecz Israel9. O, Hashano10!  Па сепак, Нина знаеше дека отсега натаму татко ѝ ќе бдее, ќе снове низ куќата како првата вечер од заминувањето на децата, дека Моше, веќе, сон нема да го фати.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Знам, тој се преправаше божем ми верува дека сум нажален заради заминувањето на баба, иако добро знаеше дека многу сакам барем малку да сум си сам, да се грижам за себе како и моите другари.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Исчезнување на зборот или заминувањето на сонот од тремот на песната. *
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Дали и забележуваше само на својата лековерност и поводливост кога тргнала по младичот кого речиси и не го познавала?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Спомнав некои моменти од заминувањето на мајка ми кон планината што можеби нѐ приближуваат кон нејзината патека на вистината, но сепак никогаш не сфатив кон кого беше упатен оној нејзин прекор, (за грдотиите и убавините на животот) и тоа изречен толку отсутно, без секаква врска со претходните размисли.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не му стоев на патот: за мене животот беше веќе одамна изминат, некаде меѓу моето матурирање и заминувањето на Јан.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Долгата линија на надежта при исчекувањето ја испресекуваше стравот кој ме будеше секое утро, стравот кој не спиеше и ме мачеше и во сонот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секое утро по заминувањето на Рајнер одев до улицата Шонлатерн, тропнував на вратата од неговиот виенски дом, но немаше кој да ми отвори.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оди до прозорецот и го следи заминувањето на пајтонот. Додека тој така стои, влегува Неда.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Само Томо седеше на фотелјата која беше испразнета со заминувањето на матичарот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во плетката постоеја две можности, едната извлекување на материјална корист и втората, по секоја цена да не се дозволи заминувањето на Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Петар ја стави раката околу рамениците на Томаица и молчешкум го гледаа небото, раѓањето на ѕвездите и заминувањето на последните портокалови обриси.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Камилски се почувствува повикан да реагира: Балканците отсекогаш имале патријархални корени, семејството било речиси свето, а заминувањето на гурбет на главата на семејството претставувало голем потрес, од различните варијанти на балканскиот трагизам.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Гурбетчијата го носи своето семејство во себе во далечната туѓина, останувајќи туѓинец за народот со кој живее. Нема погорчлива судбина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Деновите до заминувањето на Хелвиг се броеја на прсти.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Од заминувањето на Мајка Тереза на повиците од сиромашните во светот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се собравме сите во Татковиот дом, пред заминувањето на Мајка во Албанија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Слезени, скриени, на другата страна, го очекувавме заминувањето на возот, сѐ до последниот пискот на локомотивата кој се губеше во далечината.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во заминувањето на водите го чувствуваше ритамот на минливоста на која тивко се препушташе.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Го слушаше во ноќта на заминувањето на јагулите својот нов пријател од руските далнини како се вдлабува во описот на преобразбата на јагулите, не престанувајќи да мисли на сличната судбина на луѓето во егзил.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Така размислуваше Татко во бурната ноќ на заминувањето на јагулите...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Овојпат младиот пријател се зафаќа со феноменот на заминувањето на една и доаѓањето на друга љубов.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Сакал да ти каже дека докторот лично му кажал оти заминувањето на вујко ви можело да се одолжи дури и за некој ден“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Британските критичари, кои во дното на душата тешко му го простуваат доброволното заминување на Хичкок, совршено се во право кога и по триесет години со младешки жар ѝ се восхитуваат на Госпоѓата што исчезнува, но залудно е да се жали за она што поминува, за она што треба да помине.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Дали поради заминувањето на Пела на училиште или поради поставеното барање поинаку да се облекува, таа речиси цела ноќ водеше разговор самата со себе.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Набргу по заминувањето на внучињата на Петра и Костадина, работниците слегоа до последниот кат, Пелагија и другите го симнаа сето ѓубре од најгорниот кат до првиот, го собраа на куп пред самата зграда и додека ги зачистуваа пенџерињата и вратите, поминаа неколку комисии врзани со приемот на зградата, па почнаа да се точкаат сопствениците на становите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ме избезумува постојаното заминување на возовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Доаѓања и заминувања на блиските и саканите. Особено заминувања. Од тоа се состоеше животот на Х. И малку солзи. Секогаш ги имаше по заминувањата.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Излегуваа со гавазот и Бошко од Скопје, а уште се слушаше викотницата што го поздравуваше заминувањето на султанот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)