заклучок (имн.) - дека (сврз.)

Значи, и со бегол поглед може да се дојде до заклучок дека домашната „популарна ликовна уметност“ нема допирни точки со некои светски текови на популарноста, и тоа не само затоа што очевидно не произлегува од една развиена пазарна логика (според која навистина постои законот на понуда и побарувачка, а не само побарувачка), туку и затоа што не ги развива своите комуникациски обрасци (што сепак се случува во турбо-фолкот) и заостанува во непроменливоста на малограѓанскиот вкус (за секогаш детерминираните критериуми на „вредност“) и во парохијалниот аутизам (инцестуозна некомуникативност). Маргина 37 171
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се разбира, веќе не во смисла на некој естетски идеал кон кој се стреми, туку во смисла на потрага по продукција на значења.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Дури и кога бев највоодушевен од Трактатот, не го прифаќав во потполност авторовото тврдење дека вистината на сите таму изнесени вистини е „непобивлива и дефинитивна”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Јас од сесрце го прифатв неговиот заклучок дека метафизичките искази се бесмислени, со тоа што не ги земав предвид исказите од Трактатот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Како и да е, следејќи го аргументот против можноста за логички приватен јазик, Витгенштајн доаѓа до заклучокот дека, како што тоа го формулира Рајт, „не може да постои нешто како привилегирано препознавање во „прво лице” на диктатите на нечие разбирање на еден израз”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Еден од длабоките ефекти на аргументот за приватниот јазик е што тој сугерира пресврт во овој редослед на тешкотиите.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Интересно е што самите Британци немале никакви информации за групата, но претпоставувале дека не истата и недостасува храна, оружје и облека што од своја страна водело кон заклучок дека тие не се во позиција да преземат каква било акција.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Почнав да размислувам дали проблемот е до мојот или до нивниот мозок и дојдов до заклучок дека мојот мозок е сексуално инфериорен и во подредена положба со претпоставените ебавачи на мозоци.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Од ова може да се извлече логичен заклучок дека сега синдикатот на ниво на работодавач за да стекне статус на правно лице, освен уписот во Централниот регистер на РМ, претходно ќе мора да биде впишан и во регистарот на синдикати кој се води во МТСП, што претставува дополнителна отежителна околност при нивното конституирање.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Според вториот, ако направиме подетална анализа на ефективноста на барањата за заштита на слободите и правата согласно чл. 113 ал. 3 од Уставот, ќе дојдеме до заклучок дека Уставниот од формирањето во 1991 година па се до денес има утврдено само една повреда на правата на граѓаните (Одлука У.бр. 84/2009 од 10.II.2010 година), што секако е загрижувачки податок ако се има во предвид новата проширена надлежност.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Доколку направевме споредба на договорите за вработување со „скратено“ работно време од чл. 48 и чл. 49 од ЗРО и чл. 122 и чл. 122-а (скратено работно време во посебни случаи и скратено работно време во посебни услови соодветно) ќе дојдеме до заклучок дека кај скратеното работно време, кое е изедначено со полното работно време, но временски трае пократко поради тежината и опасноста на работата е тотално спротивно на формулацијата за неполното работно време кога работникот работи пократко поради помалиот обем на работа.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Беа дошле до заклучок дека на светот му е потребен нов или подновен светски поредок, што од една страна ќе ги заштити човековите права и човековата околина, а од друга страна ќе ги спречи господарите на парите, монетарната стварност да ја претворат во катастрофална виртуелност.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Помислуваше да ѝ каже нешто во врска со својот заклучок дека ова е далеку повеќе отколку што човек воопшто би можел да поверува, но сепак не се реши.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Нему му прелетаа низ свеста забележувањата во врска со торбата и некако млако го согледа заклучокот дека сопругата како да излезе со некакво чувство на вина.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но затоа пак со сигурност знам дека се далеку од времето кога благодарејќи на искуството ќе станат барем за мене самиот обврзувачки.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Прости ми другар Даскалов и веднаш речи ми дека не треба и не смеам да заборавам оти во животот никогаш ништо не се враќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби поради некои околности во кои не сме упатени таа извела заклучок дека ваквиот податок е беззначаен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И наеднаш, иако не можев да го видам, го слушнав неговиот глас: - Понекогаш потрагата по она што нам ни се причинува вистина, фрла грда сенка и врз најдобрите намери - слушнав како му реплицира на иследникот човекот затскриен зад светлината што беше вперена во моите очи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Па и тие немаше да се враќаат ако не беа врзани за нас со златниот конец на сеќавањето…
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со една мала забелешка: бев свесен дека не смеам да се залажувам со површниот заклучок дека станувало збор за знак или најава преку која некоја непозната сила се обидува да ми ја подотвори вратата на шпекулациите овозможувајќи му на она што еднаш веќе протекло повторно да се врати и да ми се придружи...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Му укажав на Кожинката за можните компликации. Ги спомнав имињата на учесниците во можниов заговор.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа докажувало дека сум ја знаел изјавата наизуст, дека со неа успешно сум манипулирал, а од таквото однесување произлегувал сосема логичниот заклучок дека станува збор за лажна изјава.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Треба да си надарен со скиснат ум па да не дојдеш до заклучок дека зад овој божем банален случај не се прикрива некоја подла намера.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ова го зборуваше со некој друг тон, можеби укажувачки или изнасилено доверлив; згора на тоа не беше свртен кон мене туку кон изворот на светлината што беше вперена во моите очи, и дури тогаш сфатив дека иследникот и јас не бевме сами во просторијата на катот; дека тој не спори со некои од моите изјави туку се обидува мојот случај да му го образложи на непознатиот гостин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но веднаш наоѓам причина оваа посебност на моите размисли и да ја поддржам: оттука и оној самобендисан заклучок дека за среќа моите зборови се ослободени од хемикалиите што го поттикнуваат закостенувањето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не само што верувам туку и тврдам дека ваквата размисла па дури и осуда на сопствената судбина постојано ти шеташе по врвот на јазикот но ти не сакаше (јас знам дека не ти недостасуваше храброст) да дозволиш таа осуда на сопствената судба да се појави разголена и обесчестена пред погледот на изненадениот љубопитник каков што бев јас.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Освен можеби оние вечни осуденици, спомените.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Не знам дали се сложуваш со мене но јас токму од оваа твоја порака извлеков заклучок дека несреќниците во животот постојано се чувствуваат излажани.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Првпат слушам за ваков вид класификации!”, го наслушнувам гласот на оној мој двојник што често ми се јавува за да ме зазбори.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но притоа напоменав дека не станува збор за пречки што со залет можат да се прескочат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислам дека неговото однесување при вчерашната средба само го потврди оној мој заклучок дека непотребно го имав сместено во групана млади за кои помислував дека се подучувани од почитуваниот професор по сомневањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Притоа ја повтори и веќе изречената мисла, дека многу ќе се радува во колку ќе се покаже дека греши, но за негова среќа барем досега тоа ретко се случувало!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Има моменти кога ќе сфатиме дека не сме во состојба да најдеме вистински одговор за некое прашање што не измачува.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
(4) При крајот на животот Дишан дошол до заклучок дека идејата за редимејд е веројатно најзначајна идеја која ќе произлезе од неговиот опус.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тој ги фотографирал во 1918 и, на изложбата отворена во Париз, една година пред неговата смрт издејствувал сенките на неговите редимејди да бидат исликани директно на ѕидовите на галеријата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Индивидуата која заклучува дека “само-занемарувањето” имало големо влијание на нејзината/нејзиниот живот (претходна доминантна тема) може да дојде до заклучок дека промените на алтернативното ниво на акција одразува дека тој/таа се ангажирала во “проектот на само-поддршка” (алтернативна тема или контратема).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Преку овие прашања, индивидуите кои се загрижени заради “губење на нивниот однос” (преходна доминантна тема), можат да утврдат дека промените во алтернативното ниво на акција сугерира дека тие се на пат кон “повторно воспоставување на нивниот однос” (алтернативна тема или контратема).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сигурно онаму има, си мислев, многумина геј-мажи кои своевремено биле прави, родово типични момци земјоделци...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Очигледeн беше заклучокот дека со маки извојуваната можност за отворена, нецензурирана, експлицитна и рефлексивна машка геј-книжевност не ја згаснала сосема привлечноста на сиот тој прикриен, криптиран материјал што толку ѝ е при срце на традиционалната машка геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој благонаклонето цитира една забелешка што Џон Клам ја изнесува на почетокот од својата книга за музичкиот театар и машката геј-култура – „Според мене, суштествувањето како геј има исто толку врска со посветеноста кон некои видови култура, колку што има врска со моите сексуални настроенија“ – навидум прифаќајќи го благо отфрлачкиот и леко омаловажувачки став кон сексот што провејува во Кламовата употреба на старинскиот збор ‘настроение’ кога зборува за хомосексуалниот избор на предметот.334 За Фелоуса, „геј“ не е синоним со „хомосексуалец“ и никако не треба да се сведува на тоа (13).335 ‌Онака заинтересиран за „некои од особените димензии на машките геј-животи кои ја надминуваат сексуалноста сама по себе“ (x), за „несексуалните димензии на природата на геј-мажите“ (243), Фелоус доследно ја ублажува важноста на сексуалноста, сметајќи ја за едно од „најнесуштествените нешта“ според кои геј-мажите се разликуваат од стрејт-мажите – односно, ја смета само за знак на подлабока разлика, која мора да има врска со особеноста на „геј-сензибилитетот“, сфатен како „суштественa страна на човечката природа“ (262).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сето тоа ме наведе да се запрашам: Ако од стрејт-мажите се разликуваме само по сексуалната ориентација, а не на некој друг суштински начин, зошто ja откривам оваа претежност на геј-мажи што биле видливо настрани уште од детството, обично со години пред да им започне сексуалниот живот? (ix–x) Ваквото размислување го наведува Фелоуса на заклучокот дека „гејството подразбира многу повеќе од само сексуални партнери и практики“ (262).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тогаш, кога најпосле сфатив дека тоа што го гледам е можеби одлика на геј-детството, ме заинтересира овој тренд на родова нетипичност...
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Одеднаш, дојде до заклучок дека тој, старецот, сѐ уште му беше од интерес.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
По извршените анализи, дошле до заклучок дека тоа требало да биде францускиот брод.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Меѓутоа, по повеќемесечно проучување на условите и можностите за извршување на акцијата, дошле до заклучок дека можноста Абдул Хамид да биде убиен била ограничена.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Познавајќи ја положбата во Македонската револуционерна организација, степенот на идејната подготвеност на населението, вооружувањето и друго, Мечев дошол до заклучок дека по пат на востание тешко ќе можело да се постигне ослободувањето на Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Размислувајќи малку посериозно за причините што можеле да го предизвикаат пожарот на паробродот, секретрот дошол до заклучок дека тој не би можел да биде предизвикан од прскањето на парните котли.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
214 Кога се работи за гемиџиите, доволна била една мала временска дистанца, за и оние што тешко можеле да ги заборават последиците од нивното дело ненадејно да дојдат до заклучок дека сето она, за што им биле испраќани “укори“, бледнеело пред величината на нивниот дух и пред трагиката на нивната смрт.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Минувајќи низ едно турско маало со полускриени пушки, биле забележани од Турците, кои, знаејќи за борбите во Цапари, дошле до заклучок дека комитите веќе навлегле и во Битола.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
А кога им велите: штом востанието е општо од сите македонски народности, тогаш зошто Комитетот заседава само во Бугарија, а не и во Србија, Влашко и на друго место, тие одговараат вака: Од тоа што комитетите заседаваат во Бугарија погрешно е да се прави заклучок дека македонските комитети се бугарски; за македонските комитети Бугарија не е ништо повеќе од една држава што им укажува гостопримство на Македонците и им дава слобода да работат слободно до колку таа работа не ѝ нанесува штета на државата, т.е.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Македонците фатија да се задлабочуваат во прашањето за нивната народност и интересите, и дојдоа до заклучок дека не се тие ни Срби ни Бугари; дека нема за нив ни бугарски, ни српски ни грчки интереси, а дека има само македонски.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но после многу години на борба со проблемот како точно тоа да се стори, Витгенштајн дошол до заклучокот дека врската меѓу реалниот свет и неговиот израз во јазикот не може да се „искаже“ со јазик: таа може само да се „покаже“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Бендоу предлага дека потрошувачката би можела да се намали со тоа што би се ограничило рекламирањето.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ова, секако, би било подобро од рекламирање на крекот, но истражувањата во врска со алкохолот наведуваат на заклучок дека влијанието на рекламата врз потрошувачката е незначително.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Како ли Фројд дошол до заклучок дека такво нешто постои?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тој разбрал сѐ, сѐ измерил и дошол до заклучок дека ништо не е важно: сѐ е оправдано од крајната цел.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ние сега седевме овде со Љуба и си го спомнувавме минатото, - и дојдовме до заклучок дека ти немаш никаков основ да се плашиш од Лења Барбашин.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Па покрај тоа што сум знаел дека постојат секакви луѓе, особено изроди, сепак сум успеал да дојдам до заклучок дека луѓето се мразат еден со друг и нормално во такви услови послабиот да носи многумина на својот грб.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Додека француските материјалисти го подложија на најбеспоштедна критика сето она што не му одговараше на здравиот човечки разум, прогласувајќи го разумот само за еден составен дел од механички сфатената објективна природа, — Кант со прониклива критика на тој разум дојде до заклучокот дека природата и разумот се две изделени „ствари за себе“ и дека формите на познанието му се дадени на разумот “a priori”.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Со извесни познавања од одредени области, дојдов до заклучок дека ова место е доста специфично.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Навистина убав, обмислен ред на постапки; сѐ се чини толку природно; мислам дека неа воопшто не би ја збунил заклучокот дека сите овие постапки всушност укажуваат дека таа е домаќинка која отворено ја прикажува својата наклонетост кон уредноста: Ништо не смее да пречи, да недостасува но дури ни да стрчи.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А можеби професорот и самиот дошол до заклучок дека сознанијата од литературата и не се најсреќни примери за науката.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Талкајќи по причините за ваквото однесување на постариот брат речиси без некои надворешни нашепнувања дојдов до заклучок дека него всушност го покренува, но и поткрепува, големата концентрација на неодмерена самодоверба.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Секое повнимателно следење на постапките на мојот постар брат го наметнуваше заклучокот дека станува збор за личност длабоко проникната од еден вид неконтролирано перчење, или, да бидам по малку и злочест: перчењето е неразделен дел од неговото неодговорно его.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се сеќава на својот поодамнешен погрешен заклучок дека не постојат жени од цврста градба.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
(Дали ваквиот тек на размислувањето всушност посакува да ме наведе на заклучок дека и во случајот со исчезнувањето на Загорка Пеперутката ќе уследи сличен крај?)
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Причината најчесто ја сместувам во фактот дека со Самоников дружев само една ноќ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога се обидувам да ја составам сликата на Случајот Самоников секогаш доаѓам до бедниот заклучок дека многу поединости ми недостасуваат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ох, секој допир кај вљубените е порака, совет, молба, ветување.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И без да имам некоја грда намера наеднаш доаѓам до заклучок дека со прашањата што одвреме навреме ми ги поставува доктор Пачев всушност бара потврда за своите совети.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Можел да го изведе и заклучокот дека само поради слабоста на Бунде кон женската убавина, несреќников бил вовлечен во крвавата пресметка.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Да бидеме праведни, почитуваниот судија кого си го замислувам во овој момент како објективен застапник на својата професија можел да ѝ се обрати на поротата и со овие зборови: кажете ми почитувани браќа, кој од нас е спремен да се откаже од привлечната понуда на некоја убавица?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Само две-три педи поднаведни се ме советуваше тој и твојот прогонувач ќе профучи покрај тебе како заслепен бик.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Од деталите раскажани во врска со овој мој постојан сон толкувачот на сонови од оваа барака извлекол заклучок дека прогонувачот постојано се движел праволинејно а притоа и прилично брзо за да може да изведе и таква операција каква што е наведнувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Навистина сметав: ако ги потврдам како сериозни наодите на Пачев во врска со исчезнувањето на Пеперутката ќе значи дека сум се сложил со неговиот заклучок дека случајот треба да мирува додека самиот од себеси не се разреши.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Или пак дошол до заклучок дека на красавицата не треба да ѝ се спомнува ничие име.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Точно. Точно! Сигурно му рекол: Не смееш да го спомнуваш твоето име, братец, никако твоето име, оти тоа може да ги искомплицира работите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Семјон Иванович, ние заедно со Симон Борцов дојдовме до заклучок дека ти треба да бидеш еден од првите доброволци во оваа единица.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Веќе се пријавени петмина, но ние сакаме твоето име да заземе челно место!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Иако неговото истражување беше независно од нашата работа со концептот “друштвеност”, тој дошол до заклучок дека “големите простори треба да бидат кружни, бидејќи сите живееме во кружен свет (хоризонтот е околу нас) и нашите сетила се подобро прилагодени на кружен отколку на правоаголен простор”.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
И. К.: Секоја интерпретација е коректна.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ф. Б.: Врз основа на вашата инсталација на минатогодишното биенале во Венеција луѓето дојдоа до заклучок дека нешто недостасува, а не дека нешто е променето.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Еден пример е новиот јапонски закон за емиграција од 1990 година, кој им ја отвори границата на неколку категории на високо квалификувани професионалци (на пр. експерти за меѓународни финансии, сметководство, медицински персонал, итн.), 64 Ibid. 49 додека во исто време влезот на „простата работна сила“ го направи илегален.65 Сето ова води до заклучок дека глобализацијата резултираше со парадоксални гранични политики: границите стануваат попропустливи за стоките и капиталот (преку договори за слободна трговија), но помалку пропустливи за протокот на луѓе (емигранти).
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
„Економиите без граници“ користат строга гранична контрола за да ги држат надвор несаканите емигранти, истовремено регулирајќи ја прекуграничната циркулација на високо квалификувани професионални работници.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Не можејќи да го занемарат тој факт, Амбасадата во Атина сугерирала дека било многу тешко да се изврши "трансферот на македонските Словени".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Следувал многу логичниот заклучок дека "односното население не е отсечено од неговите 'браќа' надвор од значителното грчко население во источна Македонија, туку обединето со него преку природниот пат низ битолскиот теснец и отсечено само со државната граница".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Rychlack изведува заклучок дека тие мораат (да прават претпоставки), откривајќи го на тој начин своето неразбирање за односот меѓу софтверот и хардверот.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Слично, во неговата повеќеаспектна претходна книга (1989) „Имераторовиот нов ум”, Roger Penrose ја разгледува Gödel-овата теорема и прави експлицитни претпоставки, дека секоја математичка вистина може да биде видена како вистина од човечко битие, доаѓајќи така до неизбежниот заклучок дека луѓето мора на некој начин да се неискажливо поспособни од компјутерите.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Едно правило за изведување во формалната логика изгледа вака: ако тврдењето „А или Б” е вистина и ако знаеме дека „не А” е вистина тогаш можеме да изведеме заклучок дека „Б” е вистина.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)