завеса (имн.) - и (сврз.)

За меланхоличниот и осамен Ерген свадбената ложница веќе не е гадна просторија.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Она што ја прави исполнета со радост е присуството на Невестата, потоците светлина што течат низ отворените завеси и живите бои со кои девојчето (Невестата) го бои креветот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Таа побрза, оставајќи го самиот сред собата каде ни развигорот не ги помрднуваше завесите и само сивиот покрив висеше над нив со изгаснатата светилка како осамена стара месечина на небото.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во еден друг град маркизот ги спушта завесите и се соблекува.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Застанав на прозорецот на кој што немаше завеса и заклучив дека имам поглед кон улицата.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ја спуштам завесата и таа одново ме одделува од светот во кој, поттикот во мене што не згаснал сосем, ме тера повторно да чекорам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Антица ги затвора прозорците, ги спушта завесите и го намалува светлото до минимум.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Лево, напред, врата, а во дното долап; меѓу прозорците огледало од горе малку спуштено и украсено со крпа со домашен вез во форма прозорец со расечена завеса и од горе на среде преврзан со корделка.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во привидот на разбрануваната вода, веднаш зад грбот на Лев Петрович; во необјаснивото видение што и овојпат го создаде завесата и прекривачот на каучот, наеднаш го видов Адам, како силуета, и штотуку разбуден.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)