А во прашните и маларични делници, тие понекогаш престануваа да бидат луѓе, ја губеа својата душевност и бараа заборав во туѓите мали несреќи.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Албанците, според Татковите претпоставки, најверојатно останале нивниот најархаизиран дел, оставени во голема самота и во заборав во историјата, со постојани граници околу нив.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Сега почувствува потреба да ја исполни барем навидум таа празнина со некоја туѓа содржина, па макар тоа да е чашка заборав во првото бифе на свиокот. 8.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)