Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Ареалот на кирилицата По потиснувањето на глаголицата, кирилицата „ги зазеде“ следните области: Македонија, Бугарија, Србија, Романија (до 1860 година), источните словенски земји: Русија, Белорусија, Украина.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

(...) Парадоксално е што во време на современиот промискуитет диктиран од демографскиот пораст, тој физички живот на телото го има сѐ помалку.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Сосема е очигледна врската помеѓу кириличниот систем на писмо, византиското влијание во културата и политиката и православието во духовниот живот на дадените земји, а секоја земја разви свој сопствен стил на писмо.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Мислам дека моќта на телото не е толку во неговото смислено делување - тука лесно можеме да го сфатиме како орудие на духот приклонето кон волјата - колку во неговиот еротски живот, во трпењето, т.е. во неговата способност да перципира, реципира, да им се прилагодува и да инкорпорира други тела.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Пресметките кои се правеле за да се утврди точното настапување на ранодневницата во пролет и нејзиното значајно влијание врз приносот на земјоделските култури и врз животот на населението.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Животот на татко ми на Балканот се поклопуваше точно со три четвртини од дваесеттиот век.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Меѓутоа другите, поуките, на кои козите им го изменија видливо животот на добро, им донесоа мир во куќите, од материјална страна, сакаа и од други причини да го видат татка ми со коза.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Натаму, татко ми сите општи проблеми на развојот, на движењето на сета ука од најразлични книги ја проверуваше низ искуството од природниот живот на Чанга.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Раскажувањето од гледна точка на нараторот, дете на интелектуалец, пријател на водачот на козарите, ја предочува реалноста на животот на оние кои постојано живееле како осумничени, зашто не ги споделувале идеите на новиот режим на власта...

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Смртта и животот често, пречесто се судираа, а поретко се разминуваа во животот на нашето семејство.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Таа, речиси на крајот од моќта да паѓа, влегуваше во неизвесна битка со моќта на телото и животот на новата рожба.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

За неа животот на семејството беше нејзината единствена голема отворена книга, а деновите, страници на семејството, на нејзините деца.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Живеевме во тој мал миг на одложената несреќа. А таков беше целиот живот на нашето семејство.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Еден нивни збор можеше да го измени животот на секое семејство.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Мајсторството на кој се води заплетот, животот на ликовите, таткото, мајката, децата и козарот силно ме привлекоа.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Многу, многу подоцна на една изложба на слики на Шагал во Париз, на едно големо платно ми се откри мигот на рајот од детството во животот на нашето откорнатичко семејство.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Крај нас беше и нашето козле, нашата среќа, на вратата на животот на новата рожба.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Од сите страни итаа кон реката луѓе и кози. Старци и деца. Мајки и бремени жени. Сите, сите луѓе што им должеа живот на козите и на Чанга.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Пишувајќи за животот на Делчев, писателот користи и повеќе познати анегдоти и духовити досетки низ кои се открива итроштината и неустрашливоста: излегувањето од опколениот град како мртовец, влегувањето во Солун кога е преправен во селанец чија кошница е полна со велигденски јајца, па како главен инженер за изградба на патишта, чуден трговец, или пак сцената кога седи и пие кафе со главниот скопски дервиш.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Народот од нас чека помош и заштита. Тој што станал комита, не е орач. На комитата пушката му е плугот.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Така и рече потоа: „Може и да е така“, рече. „Животот на минатото е како бунар“.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Се смалуваше секојдневно по малку, опколена од драки, како шагринска кожа, сува и згрчена, и како што таа се смалуваше, се смалуваше и животот на татка.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Се појави - духот на нашата нација Вака ни раскажуваа старите Приказни за победата над варварите Приказни за животот на овчарите Приказни за моќта на парите Разни други градации Констатации Провокации За еден живот минат во стагнации

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Не можев да најдам доволна причина што го прави мојот живот поразличен од животите на другите.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

На Бадник, празникот кој им значеше живот на моите домашни, бидејќи редовно се колеше по едно живинче, оваа година на мојата трпеза се најде едно младо, невино, штотуку од цицка оттргнато јагненеце, сирото толку се беше смалило од печењето што целото така расчекорено со сите четири, го собра во тавата.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Животот на печалба Оние од Сурдилица носеа печени пилиња, печеница, салами и обилно се гоштеваа.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Додека се запознавав од детаљ до детаљ за творечкиот и интимниот живот на Сметана, наеднаш низ музејските простории се разнесоа ариите од „Продадена невеста“.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Наративна уметност (фотоси што го прикажуваат секодневниот живот на уметникот) итн.

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Кога оној до неодамна можеби сѐ уште полуписмен каубој од вестернот ја прифаќа шерифската значка и ставајќи го животот на коцка ѝ се спротивставува на толпата која сака да линчува, тогаш тој, стапувајќи во непосреден однос со бесконечната вредност на законот и правдата во нејзината есенцијална апстрактност, токму ја произведува митската слика на раѓање на граѓанинот, една автентична граѓанска социјализација. Маргина 35 33

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Особено што тоа беа луѓе родени во еден од полските штетли, села со еврејско население, семејство кое судбината го одвои од животот на предците, а трговијата со сточна храна го однесе во Гдањск и пристојно го збогати, овозможувајќи им да скокнат од селската општина во трговскиот сталеж и од грубите ткаенини во префинета градска облека.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Салоника, како што е добро познато, е една од најстарите еврејски заедници.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Со оглед на чудните пресврти по пропаста на Отоманската империја, од Салоник кон Монастир се случувал прилив и одлив на сефардско население во миграции предивикани од воените плими и осеки на новиот 20 век најавен со воени случувања на Балканот, а потоа и со две големи војни што пламнаа низ целиот свет, а особено силно се разгоруваа на територијата помеѓу двата града. Елеазар бен Цви, значи, ги знае сите факти од животот на монастирлиите.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

На хебрејскиот му се дава големо значење во животот на еврејската општина на Салоника”.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

А тој таа можност ја нема. уште како малечок се сврза со црниот живот на мајка си и заедно со неа подеднакво го почувствувал и го споделувал навредливиот бич на сѐ она нечовечко и зајадливо спрема нив.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Прекрасно е да се запознаеш со животот на двете девојчиња - близначки - Лујза и Лота!“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Ќе ти ја донесам книгата. Мораш да ја прочиташ. Сигурно ќе ти се допадне.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Тетка ми ми ја подари за роденден. Ја читав повеќе пати, некои места ги знам и наизуст.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Колку пари чинит животот на аскерот мој што падна?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Во секој случај е идиотски да се објави смртта на уметноста, а притоа да се биде и во историска и во практична- животна смисла сведок на уметничката ревитализација, и од трендовско- стилски аспект, и од аспект на самите уметници кои своите дела најпрво ги акцептираат како уметнички надгробни споменици, а подоцна како капитални дела на „новата“ уметност - феникси на новиот живот на уметноста...

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Епизодите од животот на групата Зеро како да се преземени од стриповите на Роберт Крамб.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

И си одам уште вечерва, си одам уште веднаш само да побегнам колку што се може побрзо и подалеку... - се истурија како порој зборовите на една незадоволна младост, расната сред кипнатиот живот на големиот град.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

И животот на Миха потече, би се рекло, по една брановидна рамнина, без напорни угорници, но и без ненадејни низдолници.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Оваа состојба почнува ненајавено и ненадејно во вид на восхитеност, блаженство и екстаза од животот на обичните луѓе, преплавено со блесоци на убавина, љубов, духовно - сексуално искуство, совршенство, стравопочитување, естетско или креативно чудење, увид или визионерско доживување, како што во своето творештво го соопштува, да кажеме, Вилијам Блејк (William Blake).

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Класичната филологија и компаративната книжевност, лексичката статистика и етнографијата, социологијата на јазикот (на масата) на одредена класа, формалната реторика, поетиката, студиите за граматиката се комбинирани со цел да се разјасни актот на преведувањето и процесот на „меѓусебниот живот на јазиците“.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Единствена реклама која се однесува на не-телесната сфера на животот на Американецот е онаа што го учи како најевтино и најефикасно да телефонира!

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Затоа толку е грд животот на мојата Кралица Затоа и сѐ почесто ги избегнувам игрите шах.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Во историската хронологија Херои и Убијци и во романите Мара и Лавот од Јанина прозната структура е градена врз темелите на животот на Македонецот во Македонија и врз историските настани на Балканот од крајот на осумнаесетиот век, преку Илинденското востание и Првата светска војна до предвечерието на Втората светска војна.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Оние пак кои веруваа дека записот е во врска со царот Јудејски, Соломон, поделени на две војски беа: некои записот го сврзуваа со богоугодниот, а некои со развратниот дел од животот на пресветлиот Соломон, оти, кажано е за него, во книгата Сирахова: „Соломон се зацари во мирни дни, зашто Бог од сите страни мир му подари, за да изгради дом на името Негово и да подигне светилиште вечно.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Сите работи во животот на човека се случуваат како непознато писмо, како пораки што дури подоцна ја откриваат својата смисла.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Оваа анализа на моќта на многумина ќе им биде тешка за прифаќање, поради сугестијата дека многу од аспектите на нашите индивидуални начини на однесување за кои тврдиме дека се израз на нашата слободна волја, или за кои тврдиме дека се против наметнатите начини на однесување, не се она што на прв поглед се чини.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во одредени случаи репликите се направени од друг уметник, но за време на животот на Дишан и со негово одобрување и авторизација (како што се делата во едицијата на редимејдите што ја изработи Артуро Шварц).

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Текстот што следи истовремено )))Ƨƞƚ е коментар на изложбата во Венеција и осврт на односот меѓу приватниот живот на Дишан и темата на сексот во неговото дело.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во согласност со Фуко (1979), практиките на овој облик на моќ навлегуваат и ги фабрикуваат животите на индивидуите на најдлабоките нивоа - вклучувајќи ги нивните гестикулации, желби, обликот на телото, навиките, и т.н. - и тој ги споредува овие практики со некој вид на „дресура“.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Всушност, оваа анализа би покажала дека многу од нашите начини на однесување ја одразуваат нашата соработка во контролирањето и надгледувањето на сопствените животи, и животите на другите, во согласност со доминантните културни сфаќања .

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Тој смета дека централниот механизам на овој модерен облик на моќ е продуктивен, наместо ставот дека тој е контролирачки или рестриктивен, - животите на луѓето всушност се формираат преку овој облик на моќ.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Френсис Њумен По повод минатогодишната изложба во Палацо Граси, авторот открива некои досега необјавени биографски податоци за Марсел Дишан.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Општо земено, терминот “реплика” треба да се користи за предмет направен со намера повторно да се изработи примерок на даден редимејд; предметот треба да биде одбран, или физички конструиран од самиот Дишан со намера за имитирање на изгледот на оригиналот.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Детерминираност Кое е потеклото на овие нарации или приказни кои се конститутивен дел на животот на индивидуата?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Субјективитет без психологија. Мора да има начин да се проникне во внатрешниот живот на испитуваните луѓе, конкретно на геј- мажите, а да не се копа во особената душевна градба на поединецот.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

- Оттука не те спасува ниту сто и првиот живот на некој си фраер измислен во книгите – процедува дибекот со качкет – Во триаголниците ја собравме твојата немоќ.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Јас никогаш дома пред татко ми не прикажував за тоа што се случуваше во животот на таа моја другарка.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Велеше дека секоја мајка е различна во своето мајчинство, како што животот на еден човек се разликува од сите останати, колку да им е сличен на другите луѓе.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Оној ден кога требаше да тргнам на мојот прв училишен час, стравот ме натера да ги измолам моите родители да ми дозволат да останам дома.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Еднаш, кога седевме во пеперуткарникот, големата стаклена градина со тропски растенија изградена до куќата на Ауербахови, по која летаа облаци од пеперутки, Клара ни рече: „Имам видено мајки кои го даваат својот живот за животот на своите деца, и мајки кои им го одзеле животот на своите деца.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Уште од раната младост имаше решено својот живот да му го посвети нему; нејзиното секојдневие се сведуваше на средување на она што доктор Фројд го напишал, консултирање околу неговите пациенти, организирање на неговите работни патувања, помош околу справувањето со болестите.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Нашиот татко ни се приближуваше единствено кога ни ги раскажуваше животите на Ное, Јаков и Мојсеј преточени во детски приказни и налик на бајка, а и понатаму ни остануваше далечен, постојано свесен, како што се свесни некои од луѓето кои направиле нешто многу подоцна од мигот кога требало тоа нешто да го сторат, за разликата помеѓу едно и друго време; нѐ гледаше нас, своите деца, кои бевме помали од децата на неговите деца од првиот брак, и можеби таа негова свесност беше најголемиот јаз меѓу нас и него, јаз кој нѐ тераше да го викаме „татко“ а не „тато“, „татко“ кое звучеше како – „господине“; не годините, не верата која тој ја имаше а која нам не ни ја даде, туку свесноста дека нешто направил предоцна и тоа предоцна е преголем јаз, беше она што му даваше форма на згрченост на секој негов гест, секој негов збор го правеше да звучи како предупредување, секоја негова топлина ја смрзнуваше уште пред да се упати кон нас.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И кога ја видов внука ми неколкупати заедно со таа зрела жена, со Лу Саломе, имав чувство дека Ана во неа ја открива таа благост, таа веселост, таа способност животот да ѝ го направи поубав и повесел (иако на никој друг Лу не му изгледаше ни блага, ни весела, ниту способна животот некому да го направи поубав и повесел), и можеби и самата Ана сакаше на Лу да ѝ го направи животот поубав и повесел, но ја спречуваше тоа што живееше за животот на својот татко, а претпоставував дека по неговата смрт смисла на нејзиното постоење ќе ѝ даде грижата за неговото дело. Неговото бесмртно дело.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

133. Константин Порфирогенит (905-959) е византиски цар и автор на повеќе историски списи, меѓу кои и „За управувањето на Царството”, каде што дава многу податоци и за доселувањето и животот на Словените на Балканскиот Полуостров.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Организаторската работа не е толку мачна затоа што организаторите често, мислејќи оти нивниот живот е поважен од животот на селаните, ги поставуваа на најмачните работи простите работници или народот.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Имено, режисерот од бугарска провиниенција, Николај Калчев, на програмчето печатено по повод претставата на сцената на Драмскиот театар од Пазарџик, писмено ја изартикулирал причината поради која се нафатил да ѝ даде сценски живот на пиесата од српскиот автор С Минковиќ.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Колку ли само театарски чинители, бегајќи од сопствениот стерилитет, влегуваат на туѓа територија (се мисли на театарските сцени) и необмислено, неодговорно и недоследно ги уништуваат животите на илјадници слепи пилци и кокошки.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Повеќе сакам со остроумни решенија да им го загорчувам животот на непријателите, пандан на Тито и понтонскиот мост преку Неретва, отколку како великиот Тесла да им ги осветлувам патиштата.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Ете, можеби, тоа ме оставило повеќе од петнаесет години да молчам и да го голтам она што ќе ми се подаде како финансиски средства за одржувањето во живот на списанието за уметност СУМ.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Додека ороспиите се со освојувачки страсти, сакаат да владеат со просторот и времето што им се нуди на располагање, робовите тоа им го препуштаат на своите стопани, а нивните желби завршуваат со релизирањето на задачите што треба животот на господарите да им го направи удобен и забавен.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Поточно тоа не беа ни врани ни пропаски: птиците имаа црвени шии и грпки со кострешки перки.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

За делче од миг низ неговото сеќавање поминал настан од неговото најрано детство: неугледна старица од некое планинско село дошла на еден Велигден во полна црква и со голем крст во рацете го надвикала свечено облечениот поп барајќи од набожниците да појдат по неа во доброволна смрт.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се сетила - по неколку месеци ќе прсне искра од чобански оган и ќе се присокрие во сув мов.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Над нив преку небото се протегаа пукнатини, извртени корита на реки од кои ќе удри зовриен потоп, живот на смртта со закана и за живот и за смртта на преплашената земја.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Животот на земјата е понижување, душите бараат слобода во сините височини на ѕвездите; ќе појдат по неа, ќе ги проколнуваат и ќе ги плукаат туѓинците а тие ќе ги сечат со јатагани и ќе ги ослободуваат од печал и патила; сите што ќе останат ќе се растураат по селата и ќе собираат нови литии за предизвикување на смртта - оние што не ќе изгинат од оган и од железо, ќе се фрлаат во длабоки речни вирови, ќе се запалуваат по плевни, ќе се бесат во гроздови на свои јамки.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И никој не ќе го забележи новиот живот на едно умирање.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се согласија, иако за разлика од неа ги сакаа рутините, тој канализиран, доблесен начин на живот на избегнувачите на возбуди, и на граѓанската класа.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Животот на Рада беше целосно изменет, поразителните резултати во врска со високиот шеќер ја натераа лебот да го мери на грамови, а до слатките да не припари ниту на сон. ***

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Животот на Рада по многубројните доживеани премрежија почна да се враќа во некоја нормала.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Од мигот кога го земаа бебето животот на овие луѓе доби сосема друг тек.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Оние што се грижеа за редот и животот на затворениците скоро и да не доаѓаа.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Струењето оттаму на свежина, што единствено го храни животот на овие неразбирливи упорни луѓе, е прекинато.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Зарем стрико Анѓел нивни не го изгуби животот на свето место, на Алилово, и тоа токму на прв ден Водици и борејќи се за светата наша славјанска црква.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

А тоа Јован Акиноски вака го објаснил: Крушата значи живот, зашто крушата има облик на земја, то ест зашто земјава не е тркалезна ни рамна, како што учат едни или како што учат други, туку има облик на грлеста круша, па кога ќе падне крушата на земја, значи крај на животот, значи изедначување на животот на земјата - од земја јеси и земја се сторуваш.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И машко и женско, и мало и големо, и христијанско и турско, христијаните крстејќи се и во истото време изговарајќи Господ да го дочува во живот Лазора, а Турците, на чело со Тахир бег Јаузоски, кој и заборави да го прошетува Мурата, Ај анасана, ај џган, уште од раното се купчат на портите, на срецело пред дуќаните Акиноски и на чешмата, на бунарите, во дворот и на чардакот Акиноски и само за тоа зборуваат: минатата сабота токму во време пладнина, нивните мажи, главите на сојовите, се нашле таму во Прилеп, на Али Чаир, за со свои очи да се уверат во силата Лазорова, и за потоа со свои очи да го видат нештото кое тука, на лице место и пред сета насобрана народија, ќе му го прекинеш животот на човекот, а кое не го стори тоа, не го однесе на оној свет, само затоа што е Лазор голем и силен како никој друг на земјава, па ножот и куршумите, кога влегле во месото негово удриле на коските и тука се запреле.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И само затоа што речиси во истиот час, веднаш штом го пренесле кај делениците Акиноски, Јосиф Акиноски, со усвитен нож му направил операција, му ги извадил куршумите.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Кога се чу за тоа во Потковицата, Началството на Потковицата по заповед на Комитетот од Прилеп, плашејќи се за животите на преостанатите деца Младенови и Спасиини, двете веќе возрасни девојки, Марија и Акинија, ги омажи за свои луѓе од делот на Македонија под грчка окупација, во Солун, далеку од досегот на српските власти, а двете помалите, Софија и Нектена, ги испрати во Крушово, кај вујковците.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

При сето тоа, при поругите и клеветите изговорени на сметка на неблагодарниот слушател, а за потврда на вистинитоста на своето раскажување и за потврда на својата раскажувачка вештина, зема да набројува дати и личности уште од пред времето за кое раскажувал, кои на овој или оној начин удриле свој печат врз животот во Потковицата и врз животот на сета Македонија.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Домаќинките ја обожаваа Кристл, и разбира се караа - врнеа по онаа ороспија Алексис, која ете неколку години после разводот, повторно се појавува за да им го загорчи животот на Карингтонови.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Така е, на чесен збор: во малите градови осамените и тажните се кловнови за луѓето, за оние луѓе што строго го поделиле животот на печалба, сопружничка должност и спокојство крај полната софра. Во малите градови.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Ајде, Цезар... Кога животот на еден кловн ќе се заборави, неговата смрт, ако е необична, може долго да се памети.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

На чудесен начин сум ослободен од својата тежина, можеби сум веќе во некој друг свет без сомневања и без прастарата човекова навика со зло да го одржува животот на својата крв.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Волчицата не отстапи заради својот живот туку заради животот на својот пород гладен за нејзиното млеко, таму, во пустиот дол.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Треба живи да горат, вели Маса Ќулумоска, може во нивниот живот е и животот на болеста...

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Мала и неважна фигура во политичкиот живот на една мала земја, човек кого судбината едноставно го поврза со предизвикот на големите настани, а тој не се двоумеше како треба да се одговори.“ Професор – доктор на науки Лазар Јовановски.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

А таа сака да живее. Зошто да е несреќна? И таа има право на среќа.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И размислуваше за тажниот привид на мајчиниот живот што удри свој печат врз сето нејзино суштество – живот на постојано одрекување завршен во лудило.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Уште од основно училиште, Лена знаела за тајниот живот на својата мајка.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Така, иако идеологијата (во процесот на легитимирање) се повикува на човекот, во процесот на нејзиното остварување таа нужно го запоставува.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Поконкретно, „идеологијата е против многустраноста на животот на поединецот, а за оној поединец како што таа ќе го определи“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

До тој ден некако и може да се следи по нешто од животот на Рубина Фаин, а ние никогаш не ќе знаеме како изгледала таа тогаш во бегството од Стамбол, пред тоа или по тоа.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

„Ништо друго, нема во кучешкиот живот на луѓето.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Макс Левенфелд, по потекло Евреин од Босна, го напушти вилаетот, на писателот и свој, заради омраза, не из'ртена во него туку околу него нашинска омраза, взаемна во допирот и во животот на нашите луѓе.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Овие разговори секогаш се криеја од нас децата, а сега тие ни се откриваат од овој покер на животот на постарите.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

За време на византиската епоха најмногу се шират рецептите за подготвување на баклавата, посебно таа со 33 кори, поврзани со 33 години од животот на Христос!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тоа е голема граница распоредена во животот на сите Балканци.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Климент Камилски не престана во својот живот да им се восхитува на овие посредници на духот од книгите до животот на луѓето.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Византиската гастрономија претставуваше продолжение на грчко-римската традиција заснована врз тројството: жито- лозје- маслина.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

И Татко и Камилски не можеа да се сложат се тезата произлезена од балканската литература на времето, која имаше влијание врз институциите на идните времиња, во врска со терминот на курбанот дека постојат два света помеѓу коишто нема и не може да има вистински допир, ни можност за разбирање, два страшни света осудени на вечна војна во илјада облици..., потоа еуфемизмот на пеколната неслога, повикот на незапирлива борба со ветување дека курбанот, односно прекрасните жртви ќе бидат залог за поубав живот на некои далечни поколенија.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Имаше само неколку генерални настани од животот на Татко, кои не беа ставени под неговото необично ембарго: причините ненадејно да замине од родниот Подградец крај Охридското Езеро во Цариград, преку Солун по морски пат до Измир, неговите студии првин по шеријатско, а потоа по модерно право и исламска филозофија, враќањето во Поградец по завршените студии со факултетската диплома и лиценцата за адвокатура, работата како судија и адвокат во монархиска Албанија, напуштањето на Поградец во 1941 години бегајќи од фашизмот од својата окупирана земја, емигрирањето во Македонија и потоа приемот на југословенското државјанство, работата во еден од скопските повоени судови, работата во Националниот институт во Скопје, откривањето на битолските кадиски сиџили (ХVI-ХIХ век) и работата врз нивното средување и преведување до пензионирањето.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во животот на Татко читањето можеше да се смета за свет чин, можност за излез и спас од балканското варварство и проклетство.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Оставајќи ги на страна неколкуте текстови што несомнено дивергираат од основната концепција на двете книги останува да забележиме дека и првата и втората „Пасквелија“ со најдоброто во себе претставуваат единствен идејно- тематски и стилско- естетски блок во кој хронолошки се открива животописот на Пасквелската долина сѐ до наши денови: од приказот на првите мали јунаци од типот на Огулиновци, преку војната, до виорот на револуцијата и големите промени што таа ги внесува во животот на пасквелчаните.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Сакав да раскажам за тоа, за талентите, за тој несекојдневен настан во животот на домот.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Го наследија близнаците Крловац од некој свој роднина добротвор и наследија една колиба со многу ненужни предмети: дрвена вила, дрвена лажица, дрвен чанак, дрвен триножец, земјана стомна, земјено грне, стар календар со избледена слика на некаква кралица и сѐ така нешто бесцелно и без функција во еден живот на кој му припаѓаа - колекција на разнобојни срчи од прозорците на некоја градска црква, урната во војната, китка суви непознати треви, куп черги, војнички шлем, карбитена ламба.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Тивко отсликување на животот на Вероника се крие во овие интимни дијалози, мудроста, вистината, нивната испреплетеност, контрадикторност, начинот на кој тие влијаат се носечки двигател во инспирацијата и креацијата која левитира низ нејзините стихови.

„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)

За од старото Отоманско царство, коешто се гордееше со тоа дека се состои од 72 „зрна просо” (народи, нации во пред- националистичката смисла на тој поим) да се искова нов граѓански идентитет, Ататурк својата нација мораше да ја доведе во спротивност со персиското и арапското наследство коешто доминираше со културниот живот на Отоманското царство.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Тоа беше жестока борба во која Арафат го беше вложил својот живот, но и животите на илјадници Палестинци.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Шарон го информира Буш дека повеќе не се чувствува задолжен да го одржи ветувањето што му го беше дал во март 2001-та дека нема да го гиба животот на Арафат.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Мајка во животот на семејството како да беше задолжена за малите нешта на историјата, за лебот на денот.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Но на тој пат Арафат се судираше со владеењето на повеќе властодршци, посебно израелските, како и со владетелите на неколкуте арапски режими.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Татко, му велеше, бездруго поучен од цариградското време, од големите средби што ги имаше тогаш со вујко си Фетхи Беј Окјар, како и една куса средба со Мустафа Кемал Ататурк, оти на Балканот се вестат тешки времиња, кога спасувањето на голиот живот, животот на чедата е неодложниот императив.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Во книгата се открива еден телефонски разговор меѓу Џорџ Буш и Ариел Шарон од 14 јули 2004 година.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Животот на Мајка се ронеше во спасувањето на своите чеда, дури и кога стаса во доба чедата да го спасуваат животот, таа се повлекуваше во школката на својата осама, во домот со татковите книги, секогаш со жилава надеж да нѐ дочекува од некое враќање.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Така е не само во кусиот човеков живот туку и во животот на народите.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Тие официјално и не се есапеа, но морално беа тука, готови да служат на мисијата по нејзиното објективно завршување.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Беа тоа луѓе од посебен сој, целосно предадени до крајот на животот на универзалната дипломатијата, која ги трансцендираше националните граници и ограничувања, понесени од некаков идеал, кој сѐ помалку станува разбирлив во овие времиња, далеку од секаква материјална компензација или некаков друг профит!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Жал ми е за неговата младост, но уште повеќе ми е жал ако ти си го потрошиш животот на духовни истражувања без желба за сопствен пород и искуството на мајчинството, што е една од најголемите радости на жената.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Големиот Брат додаде уште неколку забелешки за чистотата и за едноставноста на животот на другарот Огилви.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тоа беше еден од оние сонови кои, задржувајќи го карактеристичното сценарио на сонот, претставуваат продолжение на интелектуалниот живот на сонувачот и во кој тој станува свесен за факти и за идеи кои изгледаат нови и вредни и откако ќе се разбуди.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Со развојот на телевизијата и со техничкиот напредок кој овозможи истовремен прием и емитување на истиот апарат, на приватниот живот на луѓето му беше ставен крај.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Тој ѝ ја раскажуваше комплетната историја на својот живот на една публика која веќе ја знаеше.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

1. Небаре пепелница го посипа животот на новиот Мурат-ага.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Калуѓерот го изгледа, но небаре не го гледа, намерно не му обрна внимание на Турчинот и, вртејќи му го грбот, почна да им објаснува како оваа црква се градела уште при живот на кралот Волкашин, а ја завршил неговиот син Крале Марко, нашиот јунак и чело на рисјаните, рече, кој ни загина, господ да му ја смили душата, пред едно стотина години таму на север.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

- Животот на дедо е сврзан со вулканот, - велеше Богуле. - Не умира додека не го види згаснат за да му се исполни желбата: да се изгради бањата на брегот...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Но што е имотот — според животот на најмилото?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Рака на срце, мене тогаш многу повеќе ме интересираа серијалите од типот на „Планетата на мајмуните“ и „Емануела“, така што воајерската страст на моите сограѓани да ѕирнат во приватниот живот на некои американски парајлии ми беше комплетно нејасна и будалеста.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Да престане, да снема тагата голема за голиот живот на човек станал - скот.

„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)

Со кредитни јамки во неколку банки македонски маки, живот африкански од денес за утре, од утре до вечност косата белее од премногу чесност Платата доцни, денови грозни да наполниш туѓи паркови возни за дворови нечии да оставиш коски за газдите сурови, безмилосни, прости Жената бесна, нема за фризер притисок качен, желудник гризе живот на рати во џебот суша сметки за струја тежат на душа

„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)

Во времето кога Мајка ги дочитуваше Татковите и своите книги, посебно книгите за животот на Мајка Тереза, во северниот и во средишниот Балкан пламна братоубиствена војна.