живот (имн.) - на (предл.)

Додека ороспиите се со освојувачки страсти, сакаат да владеат со просторот и времето што им се нуди на располагање, робовите тоа им го препуштаат на своите стопани, а нивните желби завршуваат со релизирањето на задачите што треба животот на господарите да им го направи удобен и забавен.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Животот на Зоки Поки му се стори многу тежок. Посака дури да си оди и дома.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Беа тоа луѓе од посебен сој, целосно предадени до крајот на животот на универзалната дипломатијата, која ги трансцендираше националните граници и ограничувања, понесени од некаков идеал, кој сѐ помалку станува разбирлив во овие времиња, далеку од секаква материјална компензација или некаков друг профит!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во животот на Татко читањето можеше да се смета за свет чин, можност за излез и спас од балканското варварство и проклетство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И никој не ќе го забележи новиот живот на едно умирање.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од сите страни итаа кон реката луѓе и кози. Старци и деца. Мајки и бремени жени. Сите, сите луѓе што им должеа живот на козите и на Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Феудалните јазици не даваат зборови или знаци што го поттикнуваат, толерираат или барем спомнуваат поимот еволуција во животот на земјата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Животот на земјата е понижување, душите бараат слобода во сините височини на ѕвездите; ќе појдат по неа, ќе ги проколнуваат и ќе ги плукаат туѓинците а тие ќе ги сечат со јатагани и ќе ги ослободуваат од печал и патила; сите што ќе останат ќе се растураат по селата и ќе собираат нови литии за предизвикување на смртта - оние што не ќе изгинат од оган и од железо, ќе се фрлаат во длабоки речни вирови, ќе се запалуваат по плевни, ќе се бесат во гроздови на свои јамки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А тој таа можност ја нема. уште како малечок се сврза со црниот живот на мајка си и заедно со неа подеднакво го почувствувал и го споделувал навредливиот бич на сѐ она нечовечко и зајадливо спрема нив.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Крај нас беше и нашето козле, нашата среќа, на вратата на животот на новата рожба.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Макс Левенфелд, по потекло Евреин од Босна, го напушти вилаетот, на писателот и свој, заради омраза, не из'ртена во него туку околу него нашинска омраза, взаемна во допирот и во животот на нашите луѓе.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Го наследија близнаците Крловац од некој свој роднина добротвор и наследија една колиба со многу ненужни предмети: дрвена вила, дрвена лажица, дрвен чанак, дрвен триножец, земјана стомна, земјено грне, стар календар со избледена слика на некаква кралица и сѐ така нешто бесцелно и без функција во еден живот на кој му припаѓаа - колекција на разнобојни срчи од прозорците на некоја градска црква, урната во војната, китка суви непознати треви, куп черги, војнички шлем, карбитена ламба.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
На хебрејскиот му се дава големо значење во животот на еврејската општина на Салоника”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И кога ја видов внука ми неколкупати заедно со таа зрела жена, со Лу Саломе, имав чувство дека Ана во неа ја открива таа благост, таа веселост, таа способност животот да ѝ го направи поубав и повесел (иако на никој друг Лу не му изгледаше ни блага, ни весела, ниту способна животот некому да го направи поубав и повесел), и можеби и самата Ана сакаше на Лу да ѝ го направи животот поубав и повесел, но ја спречуваше тоа што живееше за животот на својот татко, а претпоставував дека по неговата смрт смисла на нејзиното постоење ќе ѝ даде грижата за неговото дело. Неговото бесмртно дело.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Единствена реклама која се однесува на не-телесната сфера на животот на Американецот е онаа што го учи како најевтино и најефикасно да телефонира!
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Многу, многу подоцна на една изложба на слики на Шагал во Париз, на едно големо платно ми се откри мигот на рајот од детството во животот на нашето откорнатичко семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Со тоа било уништено лозарството како сериозен стопански фактор во животот на градот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
За вдишувањето на годините по раѓањето За заминувањето пред облакот пчели За ноќта обесена на прозорецот За модрите движења во огледалото (остаток од бујатото растење) За животот во мртвата природа - Книга на животот За отвореното писмо со зарипнат глас За меурот во зелениот аквариум За пропуштените луѓе во бескрајот За полиците на кои се задава коњица (фрагмент од непрочитаниот роман) За животот на жртвата во темелот - Книга на животот За студените светови во мртвороденото Јас За узурпација на просторот за летање За сенката што оспорува и простува За мониторот што емитува срце (интермецо на илузијата во траење) За животот претпоставен од живите - Книга за животот
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
Тие официјално и не се есапеа, но морално беа тука, готови да служат на мисијата по нејзиното објективно завршување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нашиот татко ни се приближуваше единствено кога ни ги раскажуваше животите на Ное, Јаков и Мојсеј преточени во детски приказни и налик на бајка, а и понатаму ни остануваше далечен, постојано свесен, како што се свесни некои од луѓето кои направиле нешто многу подоцна од мигот кога требало тоа нешто да го сторат, за разликата помеѓу едно и друго време; нѐ гледаше нас, своите деца, кои бевме помали од децата на неговите деца од првиот брак, и можеби таа негова свесност беше најголемиот јаз меѓу нас и него, јаз кој нѐ тераше да го викаме „татко“ а не „тато“, „татко“ кое звучеше како – „господине“; не годините, не верата која тој ја имаше а која нам не ни ја даде, туку свесноста дека нешто направил предоцна и тоа предоцна е преголем јаз, беше она што му даваше форма на згрченост на секој негов гест, секој негов збор го правеше да звучи како предупредување, секоја негова топлина ја смрзнуваше уште пред да се упати кон нас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
При сето тоа, при поругите и клеветите изговорени на сметка на неблагодарниот слушател, а за потврда на вистинитоста на своето раскажување и за потврда на својата раскажувачка вештина, зема да набројува дати и личности уште од пред времето за кое раскажувал, кои на овој или оној начин удриле свој печат врз животот во Потковицата и врз животот на сета Македонија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Неговите експериментални техники и присвојувањето на ортодоксните медии сега се општи места, и никој не се буни премногу ако уметничкото дело е сирово или измешано, сѐ додека уметнковата мотивација е силна и неговата сериозност не се доведува во прашање. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 234
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мајсторството на кој се води заплетот, животот на ликовите, таткото, мајката, децата и козарот силно ме привлекоа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тоа е една посебна историја за најсреќните мигови во животот на Мајка, историја за нејзината италијанска пролет која живееше со Мајка, во сите други балкански годишни времиња, во војните и во преселбите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Детерминираност Кое е потеклото на овие нарации или приказни кои се конститутивен дел на животот на индивидуата?
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Така е не само во кусиот човеков живот туку и во животот на народите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ако не се грижиме за тоа што ќе се случи еден ден, мора да видиме што ќе се случи денес, сега во тие проклети пет минути, да погледнеме во својот и животите на луѓето околу нас.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Општо земено, терминот “реплика” треба да се користи за предмет направен со намера повторно да се изработи примерок на даден редимејд; предметот треба да биде одбран, или физички конструиран од самиот Дишан со намера за имитирање на изгледот на оригиналот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Калуѓерот го изгледа, но небаре не го гледа, намерно не му обрна внимание на Турчинот и, вртејќи му го грбот, почна да им објаснува како оваа црква се градела уште при живот на кралот Волкашин, а ја завршил неговиот син Крале Марко, нашиот јунак и чело на рисјаните, рече, кој ни загина, господ да му ја смили душата, пред едно стотина години таму на север.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Уште од раната младост имаше решено својот живот да му го посвети нему; нејзиното секојдневие се сведуваше на средување на она што доктор Фројд го напишал, консултирање околу неговите пациенти, организирање на неговите работни патувања, помош околу справувањето со болестите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Организаторската работа не е толку мачна затоа што организаторите често, мислејќи оти нивниот живот е поважен од животот на селаните, ги поставуваа на најмачните работи простите работници или народот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од мигот кога го земаа бебето животот на овие луѓе доби сосема друг тек.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Имаше само неколку генерални настани од животот на Татко, кои не беа ставени под неговото необично ембарго: причините ненадејно да замине од родниот Подградец крај Охридското Езеро во Цариград, преку Солун по морски пат до Измир, неговите студии првин по шеријатско, а потоа по модерно право и исламска филозофија, враќањето во Поградец по завршените студии со факултетската диплома и лиценцата за адвокатура, работата како судија и адвокат во монархиска Албанија, напуштањето на Поградец во 1941 години бегајќи од фашизмот од својата окупирана земја, емигрирањето во Македонија и потоа приемот на југословенското државјанство, работата во еден од скопските повоени судови, работата во Националниот институт во Скопје, откривањето на битолските кадиски сиџили (ХVI-ХIХ век) и работата врз нивното средување и преведување до пензионирањето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Струењето оттаму на свежина, што единствено го храни животот на овие неразбирливи упорни луѓе, е прекинато.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Еден нивни збор можеше да го измени животот на секое семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Во многу случаи животните го добивале спорот, и како резултат градското собрание коешто ги предало на суд морало да им додели одштета во форма на парче земја врз кое можеле мирно да живеат не загрозувајќи го животот на луѓето.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тој ѝ ја раскажуваше комплетната историја на својот живот на една публика која веќе ја знаеше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кај муслиманите владеело општо мислење дека животот на четворицата гемиџии ќе биде поштеден како одговор на помилувањето што го извршил рускиот цар на убиецот на рускиот конзул Шчербин.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
И си одам уште вечерва, си одам уште веднаш само да побегнам колку што се може побрзо и подалеку... - се истурија како порој зборовите на една незадоволна младост, расната сред кипнатиот живот на големиот град.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Френсис Њумен По повод минатогодишната изложба во Палацо Граси, авторот открива некои досега необјавени биографски податоци за Марсел Дишан.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
1. Небаре пепелница го посипа животот на новиот Мурат-ага.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Да престане, да снема тагата голема за голиот живот на човек станал - скот.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Во светлина на обновената уметничка фигурација, се чини дека тој, како добар домаќин на своите современици, го подготви патот за враќање во живот на обидите за синтетизирање и помирување на фигуративната ликовност и експресивната употреба на медиумот - навистина, голем број од Риверсовите платна од 1950-тите и 1960-тите, во контекст на современите слики делуваат фантастично свежо и витално.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Еднаш, кога седевме во пеперуткарникот, големата стаклена градина со тропски растенија изградена до куќата на Ауербахови, по која летаа облаци од пеперутки, Клара ни рече: „Имам видено мајки кои го даваат својот живот за животот на своите деца, и мајки кои им го одзеле животот на своите деца.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Мислам дека моќта на телото не е толку во неговото смислено делување - тука лесно можеме да го сфатиме како орудие на духот приклонето кон волјата - колку во неговиот еротски живот, во трпењето, т.е. во неговата способност да перципира, реципира, да им се прилагодува и да инкорпорира други тела.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сите работи во животот на човека се случуваат како непознато писмо, како пораки што дури подоцна ја откриваат својата смисла.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Класичната филологија и компаративната книжевност, лексичката статистика и етнографијата, социологијата на јазикот (на масата) на одредена класа, формалната реторика, поетиката, студиите за граматиката се комбинирани со цел да се разјасни актот на преведувањето и процесот на „меѓусебниот живот на јазиците“.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ако навистина во вашите книги ги раскажувате вашиот живот на детството и младоста, бездруго тоа треба да претставува и голема среќа што сега ја претставувате вашата земја.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ете, можеби, тоа ме оставило повеќе од петнаесет години да молчам и да го голтам она што ќе ми се подаде како финансиски средства за одржувањето во живот на списанието за уметност СУМ.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Кога се чу за тоа во Потковицата, Началството на Потковицата по заповед на Комитетот од Прилеп, плашејќи се за животите на преостанатите деца Младенови и Спасиини, двете веќе возрасни девојки, Марија и Акинија, ги омажи за свои луѓе од делот на Македонија под грчка окупација, во Солун, далеку од досегот на српските власти, а двете помалите, Софија и Нектена, ги испрати во Крушово, кај вујковците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Живеевме во тој мал миг на одложената несреќа. А таков беше целиот живот на нашето семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој живееше два, три животи во еден. Го создаде музејот на животот на Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Поконкретно, „идеологијата е против многустраноста на животот на поединецот, а за оној поединец како што таа ќе го определи“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
И Трајан Блосоениот имаше сличен живот на нив; и тоа уште од раѓањето, речиси.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Кога оној до неодамна можеби сѐ уште полуписмен каубој од вестернот ја прифаќа шерифската значка и ставајќи го животот на коцка ѝ се спротивставува на толпата која сака да линчува, тогаш тој, стапувајќи во непосреден однос со бесконечната вредност на законот и правдата во нејзината есенцијална апстрактност, токму ја произведува митската слика на раѓање на граѓанинот, една автентична граѓанска социјализација. Маргина 35 33
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
За од старото Отоманско царство, коешто се гордееше со тоа дека се состои од 72 „зрна просо” (народи, нации во пред- националистичката смисла на тој поим) да се искова нов граѓански идентитет, Ататурк својата нација мораше да ја доведе во спротивност со персиското и арапското наследство коешто доминираше со културниот живот на Отоманското царство.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Повеќе сакам со остроумни решенија да им го загорчувам животот на непријателите, пандан на Тито и понтонскиот мост преку Неретва, отколку како великиот Тесла да им ги осветлувам патиштата.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Животот на Мајка се ронеше во спасувањето на своите чеда, дури и кога стаса во доба чедата да го спасуваат животот, таа се повлекуваше во школката на својата осама, во домот со татковите книги, секогаш со жилава надеж да нѐ дочекува од некое враќање.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Поканата да присуствува на балот што ја доби Филип Д. е убава погодност да се вклучи и тој во животот на граѓаните со повисок статус.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Многу настани од животот на семејството и од судбината, Мајка ги кажуваше низ некоја народна поговорка или низ некоја што самата ќе си ја стокмеше, без да знаеме дали е нејзина или е позајмена.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За неа животот на семејството беше нејзината единствена голема отворена книга, а деновите, страници на семејството, на нејзините деца.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Волчицата не отстапи заради својот живот туку заради животот на својот пород гладен за нејзиното млеко, таму, во пустиот дол.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Беше среќен од помислата што тука бие срцето на пријателството, солидарноста со големиот пат на јагулите, заедно со отсутната душа на големиот пријател, Игор Лозински, спасителот на животот на Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таа, речиси на крајот од моќта да паѓа, влегуваше во неизвесна битка со моќта на телото и животот на новата рожба.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Слепиот Тимон им викаше на луѓето: „Работата гледајте си ја, луѓе: не одете по умот нивни, зашто ќе ви го однесат; и персискиот цар не видел аир од нив: за да им го олесни тешкиот живот на луѓето, побарал од царот на Индија да му испрати даровити музиканти што ќе го веселат народот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Колку ли само театарски чинители, бегајќи од сопствениот стерилитет, влегуваат на туѓа територија (се мисли на театарските сцени) и необмислено, неодговорно и недоследно ги уништуваат животите на илјадници слепи пилци и кокошки.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И Татко и Камилски не можеа да се сложат се тезата произлезена од балканската литература на времето, која имаше влијание врз институциите на идните времиња, во врска со терминот на курбанот дека постојат два света помеѓу коишто нема и не може да има вистински допир, ни можност за разбирање, два страшни света осудени на вечна војна во илјада облици..., потоа еуфемизмот на пеколната неслога, повикот на незапирлива борба со ветување дека курбанот, односно прекрасните жртви ќе бидат залог за поубав живот на некои далечни поколенија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Рака на срце, мене тогаш многу повеќе ме интересираа серијалите од типот на „Планетата на мајмуните“ и „Емануела“, така што воајерската страст на моите сограѓани да ѕирнат во приватниот живот на некои американски парајлии ми беше комплетно нејасна и будалеста.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Тој смета дека централниот механизам на овој модерен облик на моќ е продуктивен, наместо ставот дека тој е контролирачки или рестриктивен, - животите на луѓето всушност се формираат преку овој облик на моќ.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Патот на јагулите му се виде како моќен излез од границите, во еволуцијата на животот на планетата Земја.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Старецот го притера својот чун сосема со нивниот, се наведе и ги виде рибите што даваа последни знаци живот на дното од чунот. – Бре, бре што риба сте уловиле ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И размислуваше за тажниот привид на мајчиниот живот што удри свој печат врз сето нејзино суштество – живот на постојано одрекување завршен во лудило.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но човекот е сепак тој кој управува со својот живот но и со животот на сите суштества што го придружуваат. Дај боже да грешам!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Додека се запознавав од детаљ до детаљ за творечкиот и интимниот живот на Сметана, наеднаш низ музејските простории се разнесоа ариите од „Продадена невеста“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Не ја напушташе куќата на својот живот, на животот на семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
На чудесен начин сум ослободен од својата тежина, можеби сум веќе во некој друг свет без сомневања и без прастарата човекова навика со зло да го одржува животот на својата крв.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Всушност, оваа анализа би покажала дека многу од нашите начини на однесување ја одразуваат нашата соработка во контролирањето и надгледувањето на сопствените животи, и животите на другите, во согласност со доминантните културни сфаќања .
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Пелагија за да не ѝ овозможи на Пена да оди понатаму и за да не стигне до оној црн ден што ѝ ја има зацрнато животта на момата, се сврте кон Танаско за да го распрашува каква му е работата во фабриката за конзерви.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Всушност, бидејќи Французте беа добро засолнети, малку можеше да се види, но според прикаските, нивниот живот во споредба со животот на оваа страна на линијата на фронтот беше скоро оперетски.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Мајкината рационалност, која извираше од конкретното соочување со животот на новото семејство, убаво се усогласуваше со Татковата наклоност кон мистичноста.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Субјективитет без психологија. Мора да има начин да се проникне во внатрешниот живот на испитуваните луѓе, конкретно на геј- мажите, а да не се копа во особената душевна градба на поединецот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- Животот на дедо е сврзан со вулканот, - велеше Богуле. - Не умира додека не го види згаснат за да му се исполни желбата: да се изгради бањата на брегот...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Животот на Рада по многубројните доживеани премрежија почна да се враќа во некоја нормала.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
На Бадник, празникот кој им значеше живот на моите домашни, бидејќи редовно се колеше по едно живинче, оваа година на мојата трпеза се најде едно младо, невино, штотуку од цицка оттргнато јагненеце, сирото толку се беше смалило од печењето што целото така расчекорено со сите четири, го собра во тавата.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
IX Може слободно да се рече дека историјата на животот на Мајка, откако нѐ роди, беше најмногу составена од идентични настани што подразбираа постојана заложба да ги спасува нашите животи на Балканот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Не можев да најдам доволна причина што го прави мојот живот поразличен од животите на другите.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
И само затоа што речиси во истиот час, веднаш штом го пренесле кај делениците Акиноски, Јосиф Акиноски, со усвитен нож му направил операција, му ги извадил куршумите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сакав да раскажам за тоа, за талентите, за тој несекојдневен настан во животот на домот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во согласност со Фуко (1979), практиките на овој облик на моќ навлегуваат и ги фабрикуваат животите на индивидуите на најдлабоките нивоа - вклучувајќи ги нивните гестикулации, желби, обликот на телото, навиките, и т.н. - и тој ги споредува овие практики со некој вид на „дресура“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Смртта и животот често, пречесто се судираа, а поретко се разминуваа во животот на нашето семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Византиската гастрономија претставуваше продолжение на грчко-римската традиција заснована врз тројството: жито- лозје- маслина.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И да не бевте формални емигранти избегани од својот роден дом (епскиот македонски збор вели: откорнатици!), сигурна сум дека моралниот кодекс на Твојот Татко и на Твојота Мајка врз целото ваше семејство ќе се пренесуваше на сосема ист начин и ќе си функционираше сосема идентично, создавајќи ви стандарди што безусловно ги определуваат сите ваши постапки и што е поважно! обврзувајќи ве тие стандарди да ги пренесувате на своите деца и внуци.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се согласија, иако за разлика од неа ги сакаа рутините, тој канализиран, доблесен начин на живот на избегнувачите на возбуди, и на граѓанската класа.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Беше тоа љубов на прв поглед. Љубов која продолжи во брак и во живот на Балканот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во книгата се открива еден телефонски разговор меѓу Џорџ Буш и Ариел Шарон од 14 јули 2004 година.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
„Внимавај што зборуваш!“ свика службеникот. „Го ставаш животот на коцка“. „Друго и немам...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Не само да ја загадуваме туку и да ја доведуваме во опасност, во таква опасност којашто се заканува да го уништи животот на планетата Земја, можеби и целиот сончев систем. Најверојатно...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Епизодите од животот на групата Зеро како да се преземени од стриповите на Роберт Крамб.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Текстот што следи истовремено )))Ƨƞƚ е коментар на изложбата во Венеција и осврт на односот меѓу приватниот живот на Дишан и темата на сексот во неговото дело.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И машко и женско, и мало и големо, и христијанско и турско, христијаните крстејќи се и во истото време изговарајќи Господ да го дочува во живот Лазора, а Турците, на чело со Тахир бег Јаузоски, кој и заборави да го прошетува Мурата, Ај анасана, ај џган, уште од раното се купчат на портите, на срецело пред дуќаните Акиноски и на чешмата, на бунарите, во дворот и на чардакот Акиноски и само за тоа зборуваат: минатата сабота токму во време пладнина, нивните мажи, главите на сојовите, се нашле таму во Прилеп, на Али Чаир, за со свои очи да се уверат во силата Лазорова, и за потоа со свои очи да го видат нештото кое тука, на лице место и пред сета насобрана народија, ќе му го прекинеш животот на човекот, а кое не го стори тоа, не го однесе на оној свет, само затоа што е Лазор голем и силен како никој друг на земјава, па ножот и куршумите, кога влегле во месото негово удриле на коските и тука се запреле.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Раскажувањето од гледна точка на нараторот, дете на интелектуалец, пријател на водачот на козарите, ја предочува реалноста на животот на оние кои постојано живееле како осумничени, за­што не ги споделувале идеите на новиот режим на власта...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Ништо друго, нема во кучешкиот живот на луѓето.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Домаќинките ја обожаваа Кристл, и разбира се караа - врнеа по онаа ороспија Алексис, која ете неколку години после разводот, повторно се појавува за да им го загорчи животот на Карингтонови.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
И почетокот и крајот од животот на Мајка, како и неговиот тек, беа речиси исти – сѐ беше обележано со нејзината лична трагика којашто ја поднесуваше и ја потиснуваше длабоко во себе без, притоа, ни најмалку да ги беспокои сите околу себе.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Доаѓања и заминувања на блиските и саканите. Особено заминувања. Од тоа се состоеше животот на Х. И малку солзи. Секогаш ги имаше по заминувањата.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Натаму, татко ми сите општи проблеми на развојот, на движењето на сета ука од најразлични книги ја проверуваше низ искуството од природниот живот на Чанга.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
- Треба живи да горат, вели Маса Ќулумоска, може во нивниот живот е и животот на болеста...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со оглед на чудните пресврти по пропаста на Отоманската империја, од Салоник кон Монастир се случувал прилив и одлив на сефардско население во миграции предивикани од воените плими и осеки на новиот 20 век најавен со воени случувања на Балканот, а потоа и со две големи војни што пламнаа низ целиот свет, а особено силно се разгоруваа на територијата помеѓу двата града.  Елеазар бен Цви, значи, ги знае сите факти од животот на монастирлиите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ти си се трудел да ги бележиш настаните што се покажале како важни, дури и клучни за животот на твоето семејство (најчесто него го атрибуираш како емигрантско и балканско), но и да ги профилираш неоспорните протагонисти на тие настани: Твоите родители есенцијални, морални, егзистенцијални и (оттука) творечки, естетички вертикали на твојот свет. Не само литературен.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Салоника, како што е добро познато, е една од најстарите еврејски заедници.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Да, таа ѝ се спротивставуваше на балканската историја, носена од некакво инстинктивно чувство за одржувањето на животот на семејството, на своите чеда во прв ред, а Татко се обидуваше да ја разбере, да ја толкува балканската историја, да ја спитомува.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А сега и она телефонско „живот на патерици!”... Навистина е патетична!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А таа сака да живее. Зошто да е несреќна? И таа има право на среќа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Климент Камилски не престана во својот живот да им се восхитува на овие посредници на духот од книгите до животот на луѓето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И животот на Миха потече, би се рекло, по една брановидна рамнина, без напорни угорници, но и без ненадејни низдолници.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Од неа мошне брзо ги научи турскиот јазик и тајните на градинарството кои, подоцна, во животот на семејството, ќе бидат од драгоцено значење за неговото опстојување во годините на големата немаштија во туѓина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Животот на печалба Оние од Сурдилица носеа печени пилиња, печеница, салами и обилно се гоштеваа.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Животот на Рада беше целосно изменет, поразителните резултати во врска со високиот шеќер ја натераа лебот да го мери на грамови, а до слатките да не припари ниту на сон. ***
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Татко, му велеше, бездруго поучен од цариградското време, од големите средби што ги имаше тогаш со вујко си Фетхи Беј Окјар, како и една куса средба со Мустафа Кемал Ататурк, оти на Балканот се вестат тешки времиња, кога спасувањето на голиот живот, животот на чедата е неодложниот императив.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тетка ми ми ја подари за роденден. Ја читав повеќе пати, некои места ги знам и наизуст.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Оние пак кои веруваа дека записот е во врска со царот Јудејски, Соломон, поделени на две војски беа: некои записот го сврзуваа со богоугодниот, а некои со развратниот дел од животот на пресветлиот Соломон, оти, кажано е за него, во книгата Сирахова: „Соломон се зацари во мирни дни, зашто Бог од сите страни мир му подари, за да изгради дом на името Негово и да подигне светилиште вечно.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Оној ден кога требаше да тргнам на мојот прв училишен час, стравот ме натера да ги измолам моите родители да ми дозволат да останам дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се појави - духот на нашата нација Вака ни раскажуваа старите Приказни за победата над варварите Приказни за животот на овчарите Приказни за моќта на парите Разни други градации Констатации Провокации За еден живот минат во стагнации
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
„Што е животот на еден човек спрема животот на милиони други луѓе?
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Над нив преку небото се протегаа пукнатини, извртени корита на реки од кои ќе удри зовриен потоп, живот на смртта со закана и за живот и за смртта на преплашената земја.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тивко отсликување на животот на Вероника се крие во овие интимни дијалози, мудроста, вистината, нивната испреплетеност, контрадикторност, начинот на кој тие влијаат се носечки двигател во инспирацијата и креацијата која левитира низ нејзините стихови.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Но на тој пат Арафат се судираше со владеењето на повеќе властодршци, посебно израелските, како и со владетелите на неколкуте арапски режими.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ајде, Цезар... Кога животот на еден кловн ќе се заборави, неговата смрт, ако е необична, може долго да се памети.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Мала и неважна фигура во политичкиот живот на една мала земја, човек кого судбината едноставно го поврза со предизвикот на големите настани, а тој не се двоумеше како треба да се одговори.“ Професор – доктор на науки Лазар Јовановски.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Во одредени случаи репликите се направени од друг уметник, но за време на животот на Дишан и со негово одобрување и авторизација (како што се делата во едицијата на редимејдите што ја изработи Артуро Шварц).
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Меѓутоа другите, поуките, на кои козите им го изменија видливо животот на добро, им донесоа мир во куќите, од материјална страна, сакаа и од други причини да го видат татка ми со коза.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тоа е голема граница распоредена во животот на сите Балканци.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Жолто сидро, сина риба – со такви чудни месечини живееме Силвија Плат штиците крцкаат неподносливо крцкаат под тежината на одот мек рефлекторот со модра боја ги прелива пукнатините на левиот образ на животот на десниот образ на животот истекува остатокот од модрата боја на рефлекторот сенките се качуваат по левата страна на завесата и се спуштаат по десната страна на завесата на средината од сцената нашите усти нè голтаат со сласт што освојува публиката аплаудира безмилосно аплаудира безмилосно публиката безмилосно публиката аплаудира од другата страна на завесата во гледалиштето започнува долго очекуваната претстава
„Забранета книга“ од Веле Смилевски (2011)
И своето верување во Бога таа го поврзуваше со мисијата која ја имала од него – да биде жива само за да си ги спасува животите на своите чеда.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Цветан Горски херојски се бореше, уште од првите дни на сталинизмот, да ја спаси колекцијата на животот на Езерото на својот учител, морален татко, во времето кога пајажината на сталинизмот го зафаќаше Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Велеше дека секоја мајка е различна во своето мајчинство, како што животот на еден човек се разликува од сите останати, колку да им е сличен на другите луѓе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Затоа толку е грд животот на мојата Кралица Затоа и сѐ почесто ги избегнувам игрите шах.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Татковата библиотека беше вистински храм на тишината, негова градина на тишината, чиј таен код на неговиот живот и на животот на семејството, најуверливо можеше да го толкува само Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Оваа состојба почнува ненајавено и ненадејно во вид на восхитеност, блаженство и екстаза од животот на обичните луѓе, преплавено со блесоци на убавина, љубов, духовно - сексуално искуство, совршенство, стравопочитување, естетско или креативно чудење, увид или визионерско доживување, како што во своето творештво го соопштува, да кажеме, Вилијам Блејк (William Blake).
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Со развојот на телевизијата и со техничкиот напредок кој овозможи истовремен прием и емитување на истиот апарат, на приватниот живот на луѓето му беше ставен крај.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Жал ми е за неговата младост, но уште повеќе ми е жал ако ти си го потрошиш животот на духовни истражувања без желба за сопствен пород и искуството на мајчинството, што е една од најголемите радости на жената.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Народот од нас чека помош и заштита. Тој што станал комита, не е орач. На комитата пушката му е плугот.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Се сетила - по неколку месеци ќе прсне искра од чобански оган и ќе се присокрие во сув мов.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
За да добиеме целосна слика за тоа како Риверс се вклопува во развојот на современата уметност, неопходно е да го истражиме не само неговиот живот туку и мислењата формирани и објавувани од коментаторите и анализаторите - и тоа како оние што го поддржуваат, така и оние што го омаловажуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Затоа, во предизвикот на мојата потрага, можеби треба да се започне од нејзиното последно патување преку границата, до невтасаниот живот на својот полубрат, во кој беше сѐ уште жива нивната заедничка душа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
За делче од миг низ неговото сеќавање поминал настан од неговото најрано детство: неугледна старица од некое планинско село дошла на еден Велигден во полна црква и со голем крст во рацете го надвикала свечено облечениот поп барајќи од набожниците да појдат по неа во доброволна смрт.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Татко патуваше во лавиринтот на оваа единствена балканска лабораторија, во која се спасуваше сеќавањето на еден цел милениум живот на Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Така, иако идеологијата (во процесот на легитимирање) се повикува на човекот, во процесот на нејзиното остварување таа нужно го запоставува.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сосема е очигледна врската помеѓу кириличниот систем на писмо, византиското влијание во културата и политиката и православието во духовниот живот на дадените земји, а секоја земја разви свој сопствен стил на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ќе ти ја донесам книгата. Мораш да ја прочиташ. Сигурно ќе ти се допадне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во историската хронологија Херои и Убијци и во романите Мара и Лавот од Јанина прозната структура е градена врз темелите на животот на Македонецот во Македонија и врз историските настани на Балканот од крајот на осумнаесетиот век, преку Илинденското востание и Првата светска војна до предвечерието на Втората светска војна.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
За време на византиската епоха најмногу се шират рецептите за подготвување на баклавата, посебно таа со 33 кори, поврзани со 33 години од животот на Христос!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко внимаваше на сите овие детали чие значење можеби и го увеличуваше, но таков си беше, на тоа го научи животот на Балканот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој не само што им овозможуваше прошетка преку поширок круг, туку и добивање на располагање двоглед кој им го задоволуваше љубопитството во однос на животот на непријателот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Уште од основно училиште, Лена знаела за тајниот живот на својата мајка.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Се смалуваше секојдневно по малку, опколена од драки, како шагринска кожа, сува и згрчена, и како што таа се смалуваше, се смалуваше и животот на татка.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И, како што се појави така и исчезна. „Живот на сенките“, заклучи Филип Д. „Ги снемува на ист начин како и што ќе се појават. Недопрени“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Пресметките кои се правеле за да се утврди точното настапување на ранодневницата во пролет и нејзиното значајно влијание врз приносот на земјоделските култури и врз животот на населението.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Мајка во животот на семејството како да беше задолжена за малите нешта на историјата, за лебот на денот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Пишувајќи за животот на Делчев, писателот користи и повеќе познати анегдоти и духовити досетки низ кои се открива итроштината и неустрашливоста: излегувањето од опколениот град како мртовец, влегувањето во Солун кога е преправен во селанец чија кошница е полна со велигденски јајца, па како главен инженер за изградба на патишта, чуден трговец, или пак сцената кога седи и пие кафе со главниот скопски дервиш.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Таа била свесна дека нејзиниот живот на Балканот ќе биде означен од постојани мешања, од преселби, од секакви разлики: јазични, етнички, верски.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Овие разговори секогаш се криеја од нас децата, а сега тие ни се откриваат од овој покер на животот на постарите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Уметноста што е навредувачка, конфронтирачка и брутална, се појави во ерата на бунтот против студенилото на формалистите, и во таквата атмосфера Риверс се вклопува совршено, ако не и пророчки.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Оттука не те спасува ниту сто и првиот живот на некој си фраер измислен во книгите – процедува дибекот со качкет – Во триаголниците ја собравме твојата немоќ.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Оние што се грижеа за редот и животот на затворениците скоро и да не доаѓаа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тоа беше еден од оние сонови кои, задржувајќи го карактеристичното сценарио на сонот, претставуваат продолжение на интелектуалниот живот на сонувачот и во кој тој станува свесен за факти и за идеи кои изгледаат нови и вредни и откако ќе се разбуди.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Животот на татко ми на Балканот се поклопуваше точно со три четвртини од дваесеттиот век.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но што е имотот — според животот на најмилото?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Со кредитни јамки во неколку банки македонски маки, живот африкански од денес за утре, од утре до вечност косата белее од премногу чесност Платата доцни, денови грозни да наполниш туѓи паркови возни за дворови нечии да оставиш коски за газдите сурови, безмилосни, прости Жената бесна, нема за фризер притисок качен, желудник гризе живот на рати во џебот суша сметки за струја тежат на душа
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Јас никогаш дома пред татко ми не прикажував за тоа што се случуваше во животот на таа моја другарка.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
А тоа Јован Акиноски вака го објаснил: Крушата значи живот, зашто крушата има облик на земја, то ест зашто земјава не е тркалезна ни рамна, како што учат едни или како што учат други, туку има облик на грлеста круша, па кога ќе падне крушата на земја, значи крај на животот, значи изедначување на животот на земјата - од земја јеси и земја се сторуваш.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Така е, на чесен збор: во малите градови осамените и тажните се кловнови за луѓето, за оние луѓе што строго го поделиле животот на печалба, сопружничка должност и спокојство крај полната софра. Во малите градови.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Особено што тоа беа луѓе родени во еден од полските штетли, села со еврејско население, семејство кое судбината го одвои од животот на предците, а трговијата со сточна храна го однесе во Гдањск и пристојно го збогати, овозможувајќи им да скокнат од селската општина во трговскиот сталеж и од грубите ткаенини во префинета градска облека.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Колку пари чинит животот на аскерот мој што падна?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така и рече потоа: „Може и да е така“, рече. „Животот на минатото е како бунар“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Зарем стрико Анѓел нивни не го изгуби животот на свето место, на Алилово, и тоа токму на прв ден Водици и борејќи се за светата наша славјанска црква.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Малите работи, можат да направат големи разлики и длабоко задоволувачки промени во животот на луѓето но и во светот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во секој случај е идиотски да се објави смртта на уметноста, а притоа да се биде и во историска и во практична- животна смисла сведок на уметничката ревитализација, и од трендовско- стилски аспект, и од аспект на самите уметници кои своите дела најпрво ги акцептираат како уметнички надгробни споменици, а подоцна како капитални дела на „новата“ уметност - феникси на новиот живот на уметноста...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- „Што можеме да промениме?“ Со едната рака ги зграпчуваме своите спомени, а со другата ги пакуваме своите куфери.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не минало многу време од големата свадба каква што не се паметеше во градот крај Езерото многу одамна, кога со денови и со ноќи се пееле полифониските песни, се пиело и се играло, макар што земјата била во војна и во пустош, а и границите преку ноќ се менувале, започнал да се гаси животот на дедо.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
(...) Парадоксално е што во време на современиот промискуитет диктиран од демографскиот пораст, тој физички живот на телото го има сѐ помалку.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Наративна уметност (фотоси што го прикажуваат секодневниот живот на уметникот) итн.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Најмногу ги вознемирило оние кругови околу Егзархијата кои што сметале дека го имаат правото да раководат со судбината на македонскиот народ и мислеле дека без нивно знаење и одобрување не можело и не требало да се презема ништо што би водело кон било какви промени во животот на македонскиот човек.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Служењето војска во животот на Едо Бранов ќе беше безначајна и заборавена епизода ако тој таму не се здобиеше со една рана и со еден мелем.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Поточно тоа не беа ни врани ни пропаски: птиците имаа црвени шии и грпки со кострешки перки.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Прекрасно е да се запознаеш со животот на двете девојчиња - близначки - Лујза и Лота!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тие настани најчесто се селектираат така што преку нив треба да се бележи севкупната судбина на едно семејство, што служи како пример за начин на живеење во рамките на животот на еден цел народ (Solar, 2006: 262).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Ареалот на кирилицата По потиснувањето на глаголицата, кирилицата „ги зазеде“ следните области: Македонија, Бугарија, Србија, Романија (до 1860 година), источните словенски земји: Русија, Белорусија, Украина.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во времето кога Мајка ги дочитуваше Татковите и своите книги, посебно книгите за животот на Мајка Тереза, во северниот и во средишниот Балкан пламна братоубиствена војна.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
133. Константин Порфирогенит (905-959) е византиски цар и автор на повеќе историски списи, меѓу кои и „За управувањето на Царството”, каде што дава многу податоци и за доселувањето и животот на Словените на Балканскиот Полуостров.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Во животот на своите прадедовци тие ќе најдат само примери на вековна послушност, робување и благодарност.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
До тој ден некако и може да се следи по нешто од животот на Рубина Фаин, а ние никогаш не ќе знаеме како изгледала таа тогаш во бегството од Стамбол, пред тоа или по тоа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Семоќниот машки Бог создава и контролира.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Шарон го информира Буш дека повеќе не се чувствува задолжен да го одржи ветувањето што му го беше дал во март 2001-та дека нема да го гиба животот на Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имено, режисерот од бугарска провиниенција, Николај Калчев, на програмчето печатено по повод претставата на сцената на Драмскиот театар од Пазарџик, писмено ја изартикулирал причината поради која се нафатил да ѝ даде сценски живот на пиесата од српскиот автор С Минковиќ.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тоа беше жестока борба во која Арафат го беше вложил својот живот, но и животите на илјадници Палестинци.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Оставајќи ги на страна неколкуте текстови што несомнено дивергираат од основната концепција на двете книги останува да забележиме дека и првата и втората „Пасквелија“ со најдоброто во себе претставуваат единствен идејно- тематски и стилско- естетски блок во кој хронолошки се открива животописот на Пасквелската долина сѐ до наши денови: од приказот на првите мали јунаци од типот на Огулиновци, преку војната, до виорот на револуцијата и големите промени што таа ги внесува во животот на пасквелчаните.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Оваа анализа на моќта на многумина ќе им биде тешка за прифаќање, поради сугестијата дека многу од аспектите на нашите индивидуални начини на однесување за кои тврдиме дека се израз на нашата слободна волја, или за кои тврдиме дека се против наметнатите начини на однесување, не се она што на прв поглед се чини.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Големиот Брат додаде уште неколку забелешки за чистотата и за едноставноста на животот на другарот Огилви.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)