живот (имн.) - сака (гл.)

Заборавија колку пати во животот сакаа искрено, длабоко, безусловно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тоа што се случи потоа цел живот сакам да го потиснам, тие мисли, тие сеќавања, но не успевам...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Сѐ што правеше во животот сакаше да биде перфектно, па и кога се подготвуваше за специјализација консултираше многу книги, читаше на Интернет за разни болести.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога ќе остарат, последните мигови од својот живот сакаат да ги поминат близу родната им грутка.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Ги оближувал сувите усни со побелен јазик да го спречи пукањето на кожата и се оклопил со темни мисли.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Желбите и подробностите на вчерашниот живот сакал да ги сврзе со некакво поинакво утре но тие се губеле под замагленоста на очајот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но ете животот сакаше да го качи направо на воз, и тоа патнички од трета класа (ако се изземат покриените товарни вагони со шибер врати и горни прозорчиња за 40 војници или 7 коњи, со кои одеа на младински работни акции во секој вагон по една чета, со половина леб и една паштета, а ноќе матарки вода кога преспиваа на попатни станици по отпатни колосеци).
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
XXX Животот сакаше, судбината помагаше во моите дипломатски години да го споделам, на извесен начин, во замислената стратегија на Хенри Кисинџер, првиот чекор кон мирот во решавањето на палестинско-израелскиот судир, кој требаше да биде означен со првите палестинско-американски разговори во претседателската вила Магребија, во срцето на Картагина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој ќе го објави крајот на повелбата на ПЛО која ја одречуваше оружената борба како единствен пат во ослободувањето на Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И кога животот сакаше многу години подоцна во Македонија, која стана наша нова татковина, предодредени пред тоа да ги следиме емигрантските процесии на пребегнатите албански емигранти во Југославија, на конечен пат кон вообичаените дестинации кон Америка, Австралија или Нов Зеланд, минувајќи пред тоа неколку месеци во неколку европски емигрантски прифатни центри, да станам нејзин амбасадор, првин, предложен од Социјалистичка Република Македонија во рамките на тогашна Социјалистичка Федеративна Република Југославија во Република Тунис, акредитиран во Арапската лига, како и како прв амбасадор во државата Палестина, на чело со Јасер Арафат, која само земјата што ја претставував ја признаваше како независна држава (во периодот од пролетта 1985 до есента 1989 година), а потоа и како прв амбасадор на новата независна Република Македонија во Република Франција, при УНЕСКО во Париз, акредитиран во Мадрид при Кралството Шпанија и во Лисабон, во Република Португалија, Татко беше одамна исчезнат, (на 29 февруари 1979) а јас имав чувство дека го продолжувам неговиот неизвесен дипломатски пат на Балканот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XL Животот сакаше, судбината сакаше, обично велеше Мајка, таа да остане сама, како последен сведок на семеј­ството, во куќата на спомените.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)