Тој е умен човек. Во животот минал и низ сито и низ решето.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Дамна низ животот Минав Сега сум знак На она што бев Плитко изрежан грев Врз парче Сушена Глина.
„Вечната бесконечната“
од Михаил Ренџов
(1996)
И Татко и Камилски делови од нивните животи минаа во на гурбет.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Бездруго е голема загуба ако животот мине без да се искуси ова нешто, без да се почувствуваат неговите витални сили врз разумот и имагинацијата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Но сенката стоела на долгнавест прозорец. Го препознал натрапникот, веќе знаел кој е уште пред да му го чуе гласот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Триесет и една или две години подолг живот минал Арсо Арнаутче од него а тој навлегува во седумнаесеттата. Секако бил постар од крестокосиот Доце Срменков.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Зарем човек не се раѓа со крик и сиот живот минува во стишување на крикот, до конечна, можеби трансцендентна тишина?
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Нејзиниот долг живот мина во постојано жртвување спасувајќи ги своите чеда во неизвесната балканска судбина.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
XXIII Мајка својот живот на Балканот го делеше на два дела, јасно обележени од балканската географија и од балканската историја: на живот минат на едната страна од границата, во родната земја, и на живот минат на другата страна од границата, односно во туѓина.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)