жена (имн.) - негов (прид.)

Дошол дома и таман та жената негова станала од спиење, сабајлето: - Жено - рече - давај, земај една вреќа - рече - дај ми една вреќа мене, една земи ти и ела вамо со мене!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Отидов и кај Сивевци, ја прашувам жената негова, а таа се чуди, се крсти и се домислува, - Велико, да не си сонувала нешто, ми вели, да не ти се јавил на сон Неделко, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И таа, жената негова, поправо тоа што се случи со неа во 1942-та, кога Потковицата повторно беше завојувана од Бугарите, го одреди сиот подоцнежен Тодев живот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Дури не је се јавил нити на жената негова и на децата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)