жар (имн.) - да (сврз.)

Како во жарје да сум стапнал со стапалото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Бошко ја тргна раката како жар да требаше да фати: - Не, - рече.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тврдеше дека Доста ја кладе на жарот да се пече како риба, но благодарејќи на гламните, не се запали.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Лесната припикна и едно ѓумче од ока и веќе ја кладе машата во жарот да се гори.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И има, има - радост голема радост длабока во темнината: да светиш, Вело, жар да се стопиш во борба гроб ти душа не зема!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)