егзил (имн.) - во (предл.)

Директорот на Институтот, Георгиев, во Јужната Републиката, си ја откриваше својата изворна татковина, по повеќегодишниот егзил на исток, а Татко беше избегал од својата татковина и се наоѓаше во егзил во новата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во атомите на генот, кои ме поврзуваа со Татко, чувствував како во нова димензија на времето се надоврзувам во скадарскиот пекол на некогашното рајско патување на Татко во Цариград и како во сон трчам во место, запирам на последната етапа од враќањето од егзил во родната земја.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Од 62 години живот 55 помина во егзил во Турција, Франција, Белгија, Англија, САД, а се­дум­те преостанати години ги помина во родната Албанија, во составот на Отоманската Империја.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но Палестинците, како и самиот Арафат најмногу, ја имаат вродената моќ да создаваат симболи за да ја поднесат трагичната реалност: седиштето на претседателот Арафат стануваше симбол на мачното опкружување, на страдањето.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Арафат во себе беше начисто дека беше дел од израелскиот политички фолклор, во кој улогата како претседател му беше строго ограничена.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но напротив, не стивнуваше новиот динамизам на малата медитеранска земја, во која довчерашниот владетел Хабиб Бургиба, големиот и славен Југурта, беше на принуден егзил во блискиот крајморски Морнаг, опкружен со внимание, грижа и медицинска помош.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Настојуваше да му даде живот на палестинското движење, на својот народ во егзил во својата земја и надвор од неа, вешто владеејќи со противречностите на биполарната епоха, но да побара излез и од крајот на оваа епоха.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Махмуд Дарвиш беше во средиштето на вниманието во Струга и Охрид, се сеќаваше на враќањето на Рафаел Алберти, во 1978 година во Струга, во годината во која како да славеа две враќања од егзил во поетската република во Македонија, со големиот шпански маг Рафаел Алберти.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев дел на една дипломатска мисија, во едно значајно време, на значајна земја, чија улога се маргинализираше, паѓаше во заборав.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тоа беше воедно средба на два големи поетски мага со различен итинерер на егзилот во бурната историја на Европа и Медитеранот (Шпанската граѓанска војна и Палестина).
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Појде во пресрет на смртта во егзил во својата Палестина, слободна во соништата, оставајќи ги последните траги на својата легенда.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој беше свесен дека го беше напуштил затворот на универзалниот егзил во кого светот му беше маневарско широко поле за потрага по својата татковина, за да заврши во еден друг наместен затвор.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
При првата средба во Струга, со доверлива искреност, која мигум се воспоставува, сведочеше за неговиот егзил, за првите минати години во Галилеја, за трагичната 1948 година, кога по нападот на Израел, ќе го доживее крајот на рајот на детството и ќе започне неговиот егзил, кој ќе трае до крајот на неговиот живот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестинскиот народ во овие услови ќе се соочи со два големи егзодуса (во 1948-та и 1967-та), кога не само што ќе биде истеран од својата земја, распрскан на четирите страни на светот, главно во логори за бегалци во мизерни услови за живеење, зависни од репресивните арапски режими кои го инструментализираа палестинското прашање за свои цели, но, исто така, и пред упорното одбивање да се признае историската неправда што му беше нанесена на овој народ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ја претставував поезијата на Махмуд Дарвиш во катедралната црква Света Софија во Охрид, како на заедничка молитва на обединетиот поетски свет, на еден вид свето заедничко присуство, според синтагмата на поетот Рене Шар.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Синот-наратор во доцните години на животот тешко се помирува со загубата на семејството чиј крај на неговите главни протагонисти не е овенчано со враќањето од егзил во некогаш напуштената родна земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И кога се оддалечив од животот од големите Палестинци и повеќе никогаш не можев да им се доближам, како никогаш и да не семе се познавале, остануваше мојата приврзаност на нивната потрага по мирот, по враќањето од егзил во родната земја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ќе се најде со семејството во егзил во Либан, каде што за првпат ќе го разбере значењето на зборот татковина, потоа на зборовите, војна, бегалци граници, чија реалност ќе го следи до крајот на животот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тогаш обраќањето во храмот го завршив со зборовите: Народот на оваа земја, на Македонија, во храмот Света Софија, му го дари најсветото што може да му биде подарено на еден поет - неговата тивка светост и тишината на истрајбата во времето, како пристан на големиот Махмуд Дарвиш во враќањето од егзил во силната прегратка на човештвото...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Семејството за кое се раскажува се движи во повеќеслоен егзил во XX век на Балканот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бев среќен што можев во еден убав повод, каков што ретко дарува судбината, да го сретнам повторно по многу години Махмуд Дарвиш на бреговите на Охридското Езеро, роден на другиот брег на ова езеро, кое го сметав како дефинитивна татковина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јасер Арафат, како ретко кој владетел во светот, требаше да најде свој пат за својот народ во историјата, да го врати од светскиот егзил во својата татковина Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И така се случуваше во далечната 1978 година, на брегот на светската поезија да се слават две чудесни враќања од егзил, можеби единствени во светот во книжевната историја (еден друг начин на влегување во историјата освен владетелското), овозможени од моќта на поезијата, на шпанската и палестинската поезија, на поезијата воопшто.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Јас охрабрен продолжив: - Јасер Арафат во поновата историја на владеењето во светот, во најголем дел од XX век, но и почетокот на XXI век, како да настојуваше да наложи нови вредности.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Прогонетите Сефарди од Шпанија ќе го понесат како трајно богатство својот јудеошпански, во трајниот егзил во медитеранските земји.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Голем дел од нив останаа непрочитани, се најдоа во егзил во мојата библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И Татко и Камилски немаа повеќе што да додадат за зборовите ггурбетt и сурггун, тие ќе си влезеа природно во нивната листа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие ќе го сочуваат зачуваат нивниот кастилијански јазик, кој ќе еволуира во повеќе јазици (еспаниол, ѓудезмо, јудио, ѓидио, шпањолит, ладино итн., но ќе се развијат и јудеофранцуски, јудеоиталијански, јудеотурски и други).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И затоа, Мајка, со сите напори на своето битие, настојуваше да се сети на сите поединости од своите две најзначајни патувања, пред конечниот егзил во Југославија, едното патување збиднато во Солун, во 1917, и другото, во 1939 година, во Италија.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XIV Како што Татко, во времето на комунизмот кое се совпадна со неговиот триесетгодишен егзил во Југославија, ја криеше својата најзначајна историска епизода од целиот свој живот, средбата со Ќемал Мустафа-Ататурк, основачот на нова Турција, во 1920 година, на Принцовите острови близу Цариград, во резиденцијата на својот вујко Фетхи-беј Окијар, првиот премиер на новата Турција, така Мајка ја криеше, заедно со Татко, средбата со тогашниот министер за надворешни работи на фашистичка Италија грофот Чано, во 1939 година, во Рим.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Игор Лозински, кого судбината го беше казнила на горкиот егзил во светот, напуштајќи ја Русија во пламен, најде последен пристан на истекот на реката од Езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Оваа книга, како дел од есенцијата на мојата балканска егзилска сага, беше еден вид преуранета проверка на синот на емигрантот, нараторот, дали беше дојдено времето за враќање од егзилот во родната Албанија, беше тоа едно ѕиркање во пеколот кое можеше да заврши кобно...
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Луѓето кои живеат и преживуваат во региони со граници помеѓу религии, идеологии, култури имаат многу повеќе потреба од другите да ги бараат патиштата на меѓусебното разбирање, толерантност.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Мојот татко никогаш не го доживеа враќањето од егзил во својата родна земја, таа за него остана секогаш затворена.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Таа не само што ги утврди котите на татковиот балкански егзил во своето време, туку одеше и подалеку, особено кога беа во прашање војната и мирот на Балканот, во стратегијата на преживувањето на семејството, на неговите потомци.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
За семејството Вриони ќе започне нов егзил во Крф, до преземањето на власта од кралот Зогу, кој по падот на Фан Ноли во 1925 г. ќе му предложи на Илјаз Вриони де биде ополономоштен министер на Албанија во Париз.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Вие успевате да откриете од макабричната повест во Атеистичкиот музеј дека татко ми запрен во Скопје, во својот неизвесен балкански егзил, всушност на свој начин, предупредуваше дека нема враќање од егзил во родната земја, за да ја признаам својата грешка пред неговиот гроб.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)