душа (имн.) - ќе (чест.)

Со сличен нарав се, доблесни и полни со разбирање и гостопримство, чиниш душата ќе ти ја дадат.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Знајш ли оти сега со нокти душата ќе ти а извада, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе теслимам на свекор, свекрва, на момче и мирен душа ќе одам оттука.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И сè по некои стрмолаци, по некои угорнини, земјата под нозете да ми се рони, по рабовите на некои карпи се лизгав со мов обраснати, над провалии да ти е страв да погледнеш, преку водје матни и надојдени да прескокам, а тој уште што не ме стигнал и подобро да ме стигне, си велам, ама при фаќањето ќе се занишаме, ќе паднеме, на душа ќе се земеме.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Стори добро и ќе посакаш да сториш нова добрина; стори зло и нови зла душата ќе ти посака.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И само в гроб јас кутрата, за мојта болна душа ќе најдам сладок балсам .. .
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
- А за Бугарите –дофрли некој од кај вратата – тешко дека душа ќе ни купат со брашно, грав и шеќер...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пари ќе дадат, душа ќе купат.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Но и неговата душа се извивала во некаква празнина - тој ќе патува, а кога таа душа ќе отпатува еднаш, ненадејно како и другите души на луѓето од тоа парче на прегазениот Балкан, тој веќе не ќе патува и ќе ги заборави сите патишта на овој свет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Простете, рекол тој Васко Тушев. - Ќе појдат душите на мртвите по мене, браќа мои ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
АНТИЦА: Кога ќе видат дека не ќе им одам, и со душа ќе се задоволат.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ја остави превртена и оставена под слојот на ситната прашина со надеж дека парчето откината душа ќе го надомести тоа што ќе дојде.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, денес, и од денес понатаму нашите души ќе бидат планина без осој и студенило на темните сенки.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Најдобро ти е да молчиш… така, нема да ти запишуваат што сè си кажал, ама, гарант, кога сродната душа ќе се прибере од некаде, а желно ќе ја пречекаш, тие од врата ќе ја дочекаат со зборовите: „Кај го најде намќоров, не зина цело утро …никако не му се угодуе!“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Сега се беше повлекол еден чекор понатаму: во свеста се беше предал, но се надеваше дека душата ќе си ја сочува негибната.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
По четириесет дена душата ќе му летне горе и Бог, ако е лицемер, може и до себе да го прими.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Нека оди снагата на пците, барем душата ќе си ја запазам.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Се накркавте шо се накркавте, а мене не ми ни споменавте, а не пак да ми оставите трошка! Со шо душа ќе вртам, а?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Која душа ќе запиња невести да им бара?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Млади... кој ги је видел, тој знаит само, Нему душа ќе запламти.
„Пeсни“ од Рајко Жинзифов (1863)
Нејзината душа ќе се приврзе за душата на Клементина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И каков избор имам пред смрта, да го кажам тоа што толку долго чекаше да излезе од мене.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Сакав целата болка и тага да ја преточам во приказна со убав почеток, а за крај тајните на мојава некогаш блага душа ќе ги преточам во тажачка.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Животот ме научи дека љубовта е триптих составен од три дела кои градат целина, сакање, почитување и разбирање.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Една насмевка ќе е доволна да ја разбудам нежноста во секое магливо утро, а нашите изгубени души ќе се пресретнат длабоко во ноќта во твојот и мојот сон и можеби таму искрено ќе се исплачеме и ќе си простиме...
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Секогаш ќе постојат работи, мешавина од емоции во блескавите од солзи очи кои нема да може да ги искажеме со зборови, а внатре во душата ќе не притискаат чувства кои ни малку не се проѕирни, тие се длабоки, но далечни, а на усните ќе ни се забележува топол бран од слатки воздишки.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И еден ден кога сета душа ќе му биде обземена од слепата јаничарска моќ, ќе започне да ги разместува народите, да ги заменува верите со комунистичката идеологија, да ги укинува старите азбуки на народите, по цена на милионски жртви, постапки кои се ширеа заразно и долготрајно и на балканската духовна почва.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нараторот би ризикувал да ја преземе обичната улога на симболичниот татко, доколку прогресивно не заземал критички став кон тој што ќе го именува како „голем губитник во сите победи и во сите порази со кои е обележана историјата на Балканот”, но затоа ќе биде во можност да ја нијансира својата мисла во друг момент: „Но, во секој од своите порази, неговата душа ќе биде победничка.”
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ќе ви го праќам Килета по куќи со ред и вие кој што носи душа ќе му давате.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Целата утроба ми се накрева, што се вели, душа ќе извадам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од највисоко на најниско ќе падне, рекол, и вие ништо не ќе знаете за неа и за нејзина душа ќе раздавате, беше рекол.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)