душа (имн.) - нека (чест.)

Не приоѓајте му, Три жени со бели шамии околу главите Седат во полето и го чуваат него Спроти долгото патување низ темнината, низ бесконечните растојанија од студот до огнените знамиња на плодот, не приоѓајте му, Утрово ќе ги искачи ридовите и ќе застане на она место каде што застануваат јулските квечрини да ја гледаат девојката со срп во рацете како оди низ полето и застанува боса среде реката на залез сонцето за да ја оплоди и така размножена да истече со реката до свирепите мориња на усмата, Оставете го, Однесете му тогај вода, дајте му сол, и чист во душата нека си легне во полето да слуша како пеат светулките меѓу ожнеаните стебленца на пченицата.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
- Господи мил, и Богородице Мајчице - ги видов двете, милите... сега нека да ослепам... душава нека да ми заизлезе - задишано офна баба Петра.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Погледи во моиве очи, мојава душа нека биде твое огледало.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)