Дел од неговата душа засекогаш умира на непозната почва.“
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Сѐ беше толку убаво, немам зборови за да ги опишам тие моменти кои останаа врежани во мојата душа засекогаш и на кои со носталгија ќе се сеќавам.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)