душа (имн.) - за (предл.)

Момент на вистината. Моронодебилен квиз за разголување на својата погана душа за пишливи пари на кој шансите да ги добиеш се 1%, а шансите да ти фаќа сеир целото маало се 99%.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Во стапицата на ноќта врескавите гласови ги морничавеа живите; пијаните ветуваа дека на попот ќе му го скршат грбникот, не ќе купува тој и потаму женски души за шарена басма со напечатени цветчиња и пеперуги.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Кој товар бил тоа ако не можел пред никого, дури ни пред жена си, да си ја отвори душата за тие други аспекти?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Немаме душа за уште, сета ни е во носот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се оддели од езерото и се упати кај Царјанка дома. Додека тој ја прашуваше, таа само плачеше: „Прости за сѐ... Ме пече душава за Трајан...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
САВЕТКА: (сеќавајќи бол во душата за себе си).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Јас ништо не разбрав за душата за Рајот Божји каде што е сега Наум, но сфатив дека мора да е некаде многу далеку и дека старичката одамна го нема видено.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
А сега инвалид, со две патерици и со горчина во душата за цел живот!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Има многу души за гледање, за собирање. Пусти живот: денеска си, утре — не си! 134
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)