дување (имн.) - во (предл.)

Потоа им го слушам дишењето: тешко, како дување во прсти со подноктица, предишено.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По завршувањето на војната, по враќањето дома, искривената вилица Темелко ја исправи со дување во гајдата, со често свирење радосен што се врати жив.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)