другар (имн.) - ме (зам.)

Овој извик на мојот другар ме отрезни, но истовремено го почувствував и како нов убод во моето веќе рането срце.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Дури, еднаш, на коридорот, еден мој другар ме прашуваше како сме си поминале на тренингот и дали навистина можам пет минути да возам на едно тркало; Луција стоеше само на метар од нас, сама, замислена, и гледаше низ прозорецот; надвор врнеше, таа гледаше во дождот, а долгата, црна коса, собрана во опашка ѝ паѓаше по грбот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Четвртиот бев јас. Другарите ме викаа Јоле Дедин.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)