Се зборуваше дека државата немала доволно пари, та затоа селаните им даваа конак и храна.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Па зар во државава нема некоја чесна и домаќински воспитана мома која прилега на твојата убавина, што ќе ти биде верна и што ќе се грижи за куќава.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ете, ако љубовта ја земеме како клучна работа во човековата имотна состојба, тогаш воопшто не треба да се чудиме што оние од власта кога ќе насетат дека државата нема иднина, се фаќаат за календарот на годините што поминале.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Беше загрижен. Се плашеше дека за претставата на еден од националните театри во државата нема да има публика.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Оваа наредба требала да создаде впечаток дека сите виновни лица за солунските настани ќе одговараат пред судот по законски ред и дека државата нема да дозволи случајни лица да ја делат правдата.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Во таа ситуација, за британскиот Форин офис биле од голема важност информациите на британските воени мисии што престојувале во Македонија, имајќи го предвид развојот на политичките собитија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Во однос на македонското национално прашање, уште на самиот почеток тие гледале да не дозволат негово решавање, нагласувајќи ја готовноста да прифатат само формирање македонска држава во идната федеративна Југославија, но барале гаранции дека "таа држава нема да анектира или да полага право на какви било територии што ѝ припаѓаат било на Бугарија било на Грција, врз основа на тоа дека тие територии се македонски".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Кој не го познал искушението да биде прв во државата нема да разбере ништо од политичката игра, од волјата да ги потчини другите за да ги направи објекти, нема никогаш да открие од кои елементи се состои уметноста на презирањето, ќе забележи Емил Сјоран.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Постои некаква имагинарна рамнотежа, некакво согласје, можна хармонија, меѓу законитостите во природата и социјалните законитости и историјата, кои најчесто ги доведува во прашање човекот со своето однесување.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)