Некако стигнаа до живата ограда, која години не беше негувана, па беше полна со процепи и наликуваше на дрворед од мутирани бонсаи.
               
             
           
            
            
              „Браќата на Александар“
               од Константин Петровски 
              (2013)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Изгубен во осаменоста ќе беше малиот Дом  Без оној дрворед од сомненија    И без приказната што ти ја принесуваат  Духовите на тас од ветрови прачки  Завиткани во срма од месечина,    Негде во предградијата на реченицата.
               
             
           
            
            
              „Посегање по чудесното“
               од Србо Ивановски 
              (2008)