Со тоа нашиот град ќе биде посиромашен за едно дрво, за една сенка, за една ладовина, за некое птичје гнездо и не знам за колку кислород што тоа дрво би го создавало кога би се развивало, кога би пораснало!
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Кога случајно дрвото би се покажало помеко одошто очекуваше, Бојан би се чувствувал изигран.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)