дрво (имн.) - ги (зам.)

Друг монах, пак, ги изделува дрвјата за големиот оган пред празникот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Гнилите и од црвја нагризани дрвја ги фрла настрана зашто не е гордо црв да гори.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Дрвјата ги зафати некоја незнајна болка како семејство зафатено од тага.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Ги запреа коњите разгледувајќи го одблизу манастирот, восхитени од неговата убавина, кој извишен на карпата над езерото и опкружен со зеленило, се чинеше како да лебди над водата во дланки господови; езерото под него поигрува, одблеснува на сонцето и полека ја заплуснува карпата; лево од манастирот под падината на планината, клокотат огромни извори и исфрлаат изобилство вода која плавно, широко се разлева правејќи езерце што го обградува пошуменото островце пред да го пресече патот под мостот и да влезе во езерото со бучеж; на дното од мирната вода во езерото се прелеваат разнобојни алги фаќајќи ја светлината од сонцето што низ бистрата вода продира до нив; на островцето столетните дрвја ги раскририле гранките спуштени до самата вода во која фрлаат зелени отсјаји; по водата пливаат патки и лебеди, кои вознемирени од тропотот на коњите, се оддалечуваат повнатре во езерото оставајќи долги, меки бразди зад себе; на ледината крај изворите пладнуваат купчиња овци како бели, отворени цветови.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Сузанка нѐ посетуваше и ни правеше дотур на волница за плетење, јас и Споменка веќе го заобливме ќебето, а дрвото ги пожолте листовите и почна да се соголува.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
-Одиме, сега ќе те запознаам со некого - прочкрипе тој.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Старецот тргна по него и на една клупа, во пријатно катче, под зелените шушкави дрвја ги здогледа Михаил, кој седеше со прекрстени нозе, и со него уште двајца, очевидно, исто мртовци.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Брезничани со голема вдаденост во работата ја сечеа шумата и дрвата ги носеа дома сè додека врвот на Тумбица не почна да личи на глава со ќелаво теме.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Дрвото ги истресе лисјата ги избрка птиците Разголено под небесниот туш чека. *
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
- Есен е, Биле, - ѝ реков еден ден. - Дрвјата ги соблекуваат летните облеки. - Не ја сакам есента, - ми одговори Билјана.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)