дрво (имн.) - бев (гл.)

Дури и коритата за поење на добитокот, дури и стаблата на дрвјата беа варосани, и тоа догор, до гранките.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Наоколу имаше и густи шуми, но дрвјата беа толку побелени од снег, што малку прилегаа на себе.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Големите стари дрвја круши, раѓаа огромни плодови, сочни и благи круши, па цело село доаѓаше тука да се насладува, зашто секогаш се истураа со род а дрвјата беа многубројни- имаше доволно за сите и паѓаа насекаде поземји.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
И тоа беше во тоа време, кога животот околу неа течеше со нескротлив тек, кога секое растение беше крунисано со плодови, а гранките на овошните дрвја беа свиени под своите тешки плодови, тогаш болката повторно ја штрекна.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Подоцна повеќепати Едо се чудеше како не обрна внимание да види што дрвја беа, ореви или што.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но сѐ кажа дрвото, сѐ видовме: на кората од тоа дрво беа наресани, како слики убави, сите букви кои Стефан Писмородецот ги беше прогласил за свое видение, за род и пород свој.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Додека стоеше крај дирата, загледан во прекрасниот ден за лов, во чијашто мека виделина дрвјата беа огромни, воздушести и бели, и во кој владееше една прекрасна тишина под млечнобелото зрачење на небото, Змејко, и не мислејќи на тоа, си ги исцрни со неколку јагленчиња од кибритот своите подочници, а после, кога очите можеа слободно да гледаат по таа светната белина наоколу, тој мирно ја допушти својата цигара, - една од ретките цигари, што ги палеше само при некој свој празник, - а потем го настега магацинот од својата долга француска пушка со фишеци, ги престегна опинците и замина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Утредента, кога влеговме во визбата кришум како и порано, просторот кај што беа дрвата беше чист.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тој што го прескочи Светото дрво Беше од таа страна на сонцето Во долина на вечен студ и темно. . . . . . . . . . . . . . . . . .
„Камена“ од Анте Поповски (1972)