дом (имн.) - во (предл.)

Тука, во Будимпешта, во домот во кој нѐ сместија, почнаа да нѐ селектираат.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Така разбрав дека Петре М. Андреевски пред да ја напише Небеска Тимјановна или додека веќе ја пишувал ги консултирал и мајка ми и нејзината друшка од домот во Унгарија, Доча Гилева (сега Чонкова).
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не шетаа од еден дом во друг такашто, по таа “proшетка”, децата од нашето село и од Букови и не знам колку грчиња, не однесоа во Балатон Алмада.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Патем од соговорникот разбрав дека „Бетон“ изградил два големи трговски центра - еден во Франкфурт, и уште еден во Фирнхајм, со по околу 50.000 квм. продажна површина; хотели во Бадзаген; па блок згради на старечкиот дом во Оберурсен, и други објекти.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
3 „Leshana Haba'a Bi'rushalayim“ – „Догодина во Ерусалим!”  4 Хабајит – Храмот на Соломон, божјиот дом во Еусалим, хебрејски  5 Хамизбеах – Жртвеникот на Храмот
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таму постои силно ционистичко движење кое очекува да го посведочи засновувањето на нашиот дом во Земјата на Израел”.  Му се слушаат чекори во ходникот, па сепак не сака да го прекине текот на пријатните сеќавања.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Освен тоа, него го разјадува и помислата потекната од едно матно, никогаш неразјаснето сомневање, дека Лила нешто пред неговото заминување од нивниот дом во престолнината, почна да го изневерува.  Откако се зедоа, тие двајцата водеа удобен живот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се сосредоточува на текстот од интервјуто за „Der Morgen“ кој му се враќа во мислите збор по збор, онака како што го даваше тогаш, пред девет години, имајќи ги пред очите како негови први читатели, татка си, реб Апфелблум, своите ционистички пријатели од Жешов, авторитетните рабини на Берлин, дури и неговите просветени професори од Виена кои во неговото доживување стојат, тројцата, со широко разлистани весници, потчитуваат од неговото интервју, а потоа задоволно фрлаат меѓусебни погледи преку рамките на очилата и цвикерите и задоволно го одобруваат прочитаното...
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Па во еврејските домови во Скопје со денови се шепоти за интернација; дека еден од овие денови ќе ги соберат и ќе ги однесат на принудна работа во странство.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Да се вратат по своите домови во срок од десет дена; нема да бидат земани на одговорност ни прогонувани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Овие зборови им дојдоа како мевлем на рана на членовите на штабот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти во (кон)домот, (кон)домот во неа.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Ги носеше книгите во својот скуден дом во кој сите ѕидови ги беше претворил во библиотека.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Жолтата куќа на мрднатата вдовица, домот во кој живееше емигрантот, беше молчелива и затворена и оживуваше во мојата фантазија чудни и таинствени слики.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Над 300 000 од тие умрени биле мажи што имаат секс со мажи.445 Само во Заливското Подрачје на Сан Франциско умреа десетици илјади геј-мажи, меѓу кои околу 17 000 во самиот град Сан Франциско.446
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некогашните геј- гета, откако од скромни, етнички или работнички маала се претворија во отмени урбани енклави, привлекуваа луѓе со сериозна пара на кои не им пречеше сѐ помалото присуство на геј- луѓето и кои можеа да си ги дозволат вртоглаво поскапуваните станарини – или кои можеа да ги потрошат значителните износи што беа потребни сега за да се купи станбен имот.447
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Прочитајте ја историската лекција и видете дел од предметите на неговата страница на интернет, а потоа испратете електронска порака за да закажете приватно разгледување на неговиот дом во Ноева Долина. LegendaryJoanCrawford.com174 Споредете го сето ова со освртот на стрејт-филмскиот критичар Дејвид Денби: „Мора ли да ја мразиме Џоан Крафорд?“175
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сидата десеткуваше две-три генерации геј-мажи. До крајот на 2005 г., во САД од сида умреле над 550 000 луѓе.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А оние што биле сопственици на своите домови во многу случаи немаа живи наследници или преживеани љубовници на кои би им ја пренеле сопственоста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во исто време, брановите џентрификација што придонесоа кон преобразбата на геј-маалата предизвика стопанска експлозија на недвижностите во внатрешноста на градот, бидејќи оние од предградијата почнаа да се враќаат во новообновените внатрешни делови од градот, а поради тоа цените на недвижностите во урбаните центри на САД пораснаа вртоглаво. ‌Геј-мажите со скромни приходи кои ги населуваа геј-гетата и кои подоцна умреа од сида честопати не беа сопственици на имотот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Секако дека нејзе сето тоа и било мачно, но, не сакала да се откаже од својата замисла и решеност - нејзиниот сакан човек да заснове свој нов дом во кој ќе има и деца.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Тие нешта беа во мене повеќе од мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа немаше име, немаше дури ни лик; таа беше суштество од светлина кое трепереше пред моите затворени очи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Минуваа месеци по смртта на мајка, а никој не доаѓаше во домот во кој бев останала сама.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога го минувавме прагот од домот во кој пред осумнаесет години го донеле оние кои го посвоиле, а бевме тргнале кон домот во кој од него се одвоила неговата мајка, Рајнер застана, ја зеде мојата рака во својата, во онаа во која го држеше парчето хартија на кое беше запишана адресата кон која требаше да одиме, и рече: „Од времето кога заврши моето детство, па до доаѓањето овде, понекогаш кога ќе ги затворев очите, здогледував бестелесно женско суштество.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега таа помагаше во домовите во кои живееја жените избркани од своите сопрузи и во домовите за деца без родители.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас заборавав на себе: чекорев по улиците, ги минував мостовите, се загледував во реката, понекогаш го кревав погледот кон небото, седев на некоја клупа, навечер се будев и гледав во мракот; сето тоа го правев јас, но мене ме немаше, а Рајнер беше секогаш тука – помислата дека на една млада жена ѝ ги шепоти зборовите на нежност, претставата за нивните тела како се соединуваат, претпоставувањето на нивната иднина, онаа иднина за која некогаш мечтаевме Рајнер и јас – за вечна љубов, семејство и дом во Венеција.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Сега на креветите на кои спиеја моите деца, спијат некои офицери,“ рече Роза она попладне кога се досели во домот во кој живеевме Паулина, Марие и јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Но знам дека не можам да се грижам за нив онака како што се грижеше Клара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш одев кај Роза, која во најголемиот дел од годината беше на бања; во неделите секогаш се собиравме на ручек кај Зигмунд, а тој, по смртта на мајка, не доаѓаше кај мене во неделните утра.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега јас се грижам за Густавите – ги посетувам во домовите во кои живеат со своите мајки, кога се болни ги водам на лекар, еднаш месечно им носам пари од наследството на татко им.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гнездо беше на половина пат помеѓу домот во кој Клара требаше да се врати, и домот во кој јас требаше да се вратам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ѝ заработуваше доволно за да го издржува целото семејство и таа повеќе не мораше да продава цвеќиња на градските гробишта; сега се беше посветила на помагање на понижените, но и на нивно освестување за правата кои требаше да си ги бараат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се прегрнавме, се разделивме, продолжив по мојот пат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дом во внатрешноста на книгата, враќајќи се повторно дома Ich fuhl mich nicht Zuhause - Не се чувствувам како дома - чувството дека не припаѓаат таму каде што се им е блиско на Евреите, особено во дијаспората во Европа каде што тие традиционално се на поминување.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дом е метафора со бескрајно голем потенцијал: Во некои религии се употребува за смрт („човекот заминува во својот вечен дом“); кај Тукидид за вечната слава по смртта („дом во мислите на луѓето“).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Не само што го обновуваме номадскиот стил на живот напуштен пред многу години заради практични причини, туку лесно можеме да понесеме многу аспекти од домот во лаптоп компјутер - и можат да ни дојдат гости дома, на најпожелни места.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дом стана сеприсутен збор во секој каталог во секоја маркетиншка кампања. Sony и другите нудат домашна забава, комуникациските компании ви помагаат да останете во контакт, а кредитните картички ви сугерираат дом во странство.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Уште од првиот ден кога ја виде како влегува во нејзиниот дом во неа виде целосна спротивност од она како треба да изгледа нејзината идна снаа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
ИЛИОВО Недалеку од градот Делчево, расфрлено на двата брега на реката Брегалница, се наоѓа селото Илиово.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Таа вест летнала како веда од дом во дом.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Многу години потоа се раскажувало за победата над Турците и за смртта на седумте синови на дедо Васил.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Александар почувствува олеснување, како кога некој несакан гостин ќе го напушти домот во кој му е укажано повеќе од потребното гостопримство.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Поправен дом во кој како мали деца учиме.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тој ги редеше своите книги во регалите во целиот простор на големата дневна соба во својот дом во центарот на градот, според азбучниот ред на авторите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Лакхдар не знаеше дека Жид беше еден од моите најчитани автори во младоста.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Му зборував за впечатоците од некогашните читања, а тој ми зборуваше за Дневникот на Жид, за пасажите кои се однесуваат на неговиот престој во Ла Марса, токму во домот во кој бевме, како и за книгата Враќање од СССР.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И еве, кога Хелвиг мислеше дека собрал сили да му се спротистави на тој бесчувствен татко и нималку сентименталната мајка, се реши да дојде тука, во тој дом во кој порасна.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Се спушта сега тој на рамената на врсниците свои во болот непребол дури од него горското цвеќе се разделува Домот во кого згасна помнењето на светот во залезот на виделото.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Јас пак од врелата тераса на семејниот дом во Скопје со солза радосница се обидувам да го поткренам водостојот на семејната среќа.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Сега сум ти гостин во твојот далечен дом во Австралија.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Овие евтини дигитални орудија веќе го претворија домот во киберстудио во кое поединецот ќе дизајнира, уредува, изведува и пренесува идеи (меми) на својот екран.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тоа беше Марија Кодама.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Неговата Аргентина останува место на соништа. Борхесовиот ум тука е најстварното нешто.”
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Хаиме Aласраки Margina #32-33 [1996] | okno.mk 205 За борхесовата смрт: НЕКОИ РАЗМИСЛУВАЊА На 14 јуни 1986-та година, околу 4.30 попладне, токму работев на еден долг есеј за Борхес за Латиноамериканската енциклопедија на чарлс Скрибнер во својот дом во Сариа, кај Барцелона, каде што поминав една година предавајќи на Автономниот универзитет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Поединците облечени во кибероблека ќе бидат во состојба да се сретнат во виртуелните реалности направени за двајца.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нејзиниот глас беше тивок но решителен: “Готово е.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
“Борхес”, вели тој, “го изградил своето дело, а ми се чини и самиот свој живот, од оној ист напор да си создаде себеси дом во сопствениот ум...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Џорџ штајнер, исто така, нѐ потсетува дека “Борхес е кустос во душата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Светот станува соседство во кое едно лице оддалечено осум илјади милји може да биде “овде, под твојот прозорец”.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој никако не нѐ доведува во близок допир со сопствената земја.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Заѕвони телефонот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)