Домот му го беше завзел човечки бездомник.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Здржани постапки што не смеат дури ни да потсетат а камо ли да ја употребат онаа толку природна забелешка што многу е присутна во вакви случаи: дека на овој удобен дом му недостасува само уште женска рака.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Макар колку да има време, мене истовремено ме вознемирува тоа што јас не ќе мозам да видам кога ќе се стемни за да ја спречам несреќата што на мојот дом му претстои.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Тоа што ќе собереше нешто за себе – стоеше на полиците па домот му мирисаше на градина од библијата. и долго живееше нашиот сосед.
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)