дожд (имн.) - врне (гл.)

А дождот врне надвор, не запира... современиците тага
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А, сега си само странец пред мојата врата, туѓинец за оваа душа која не те познава.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Љубовта е одговор на моите немири, летни дождови врнет во мојава душа, ти ќе дојдеш и ќе ми го донесеш мојот рај.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А дождот врне по стреата на ноќта во која свети далеку една недосегната ѕвезда.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
„Кети, тогаш како од тој ден па до денес, кога високоте снегови на планината се топат многу брзо, и кога поројни дождови врнат, и кога Луда Река надоаѓа, рика и удира во потпорите на мостот, луѓето го слушаат нејзиниот глас како моли за мостот?
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
15. АРЕН МУ Е ЗБОРОТ, НО ТИКВЕН МУ Е ГРОШОТ - зборот тој не го рече, а грошови ко дожд врнат, па затоа и поизмеша што е добро, а што лошо и што беше лага бела, а што е, пак, вистина црна...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
- Дожд врне, вели Милан К. Димиќ.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А дождот врни, вејврни, нѐ удира по тилје.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мала Богородица беше замината и фатија дождови. Некои рани есенски дождови врнат. Секиден, ко за инает. 167
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во автомобилот без покрив дождот врнеше на него и на петте млади жени, кои толку се тискаа што не можеа ни да се помрднат.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)